“De experten die zeggen dat het aantal kinderen daalt, slaan de bal mis” (Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige Randstad en auteur van ‘Free to work’ en ‘Uw werk, uw merk’)

‘Veel observatoren hebben het bij vergrijzing in één ruk ook over ontgroening. Bij ontgroening gaat het over het dalend aantal kinderen per vruchtbare vrouw. Hoewel deze trend al tien jaar geleden gekeerd is, zijn velen daar blijkbaar niet van op de hoogte.’

Dalend aantal kinderen

‘Enkele maanden geleden had een journalist het op de radio over het dalend aantal kinderen in onze samenleving. Dezelfde journalist bracht enkele weken later, zonder verpinken, een item over het tekort aan plaatsen in de kinderopvang. Professor Paul Devroey (VUB), een wereldautoriteit inzake kunstmatige bevruchting, beweerde enkele weken geleden in een kranteninterview dat het geboortecijfer in zowat heel Europa naar één kind per vrouw aan het evolueren is.’

‘De betrokken journalist sprak hem niet tegen. Ook Luc Soete, de nieuwe rector van de universiteit van Maastricht, had het in de pers naar aanleiding van zijn voorstel om ouders met kinderen meer stemmen te geven bij politieke verkiezingen over het dalend aantal kinderen. Deze experten slaan de bal mis.’

Al 10 jaar meer kinderen

‘De realiteit is dat het aantal kinderen niet aan het dalen is maar aan het stijgen. De daling van het gemiddeld aantal kinderen per vrouw kende in Vlaanderen een dieptepunt in 1986. Dat is maar liefst 25 jaar geleden. Toen werden gemiddeld 1,47 kinderen per vruchtbare vrouw geboren. Sindsdien is dit cijfer weer aan het stijgen. In 2008 haalden we al 1,82. Toch werden er nog een tijdje minder kinderen geboren. Dit had alles te maken met de gemiddelde latere leeftijd waarop vrouwen hun eerste kind kregen.’

‘Deze laatste trend stopte in Vlaanderen in 2002. Sindsdien is het geboortecijfer in Vlaanderen weer aan het stijgen. In Vlaanderen worden al 10 jaar meer kinderen geboren. Dezelfde trend stellen we vast in de meeste Europese landen. Alleen de voormalige Oostbloklanden en Portugal kennen nog steeds een neergang of stabilisering.’

‘Hoe komt het nu dat zelfs heel slimme mensen als professor Devroey zich zo fundamenteel vergissen? Vermoedelijk omdat ze aantallen en aandelen door elkaar halen. De vergrijzing is veel sterker en massaler dan de lichte vergroening. Zolang onze bevolking groeit, kan een stijgend of gelijkblijvend aantal jongeren gepaard gaan met een dalend aandeel. Het goede nieuws is dat er in Vlaanderen binnenkort weer meer jongeren op de arbeidsmarkt zullen instromen. Onze arbeidsmarkt zal dan tegelijkertijd sterk vergrijzen en licht vergroenen.’

(jd)