Vincent Van Quickenborne: Drummer

Een minister die gek is van drummers en naar metal luistert? Sommige mensen zullen dat wellicht quite shocking vinden. Buiten Inge Vervotte kom je op de festivalweide van Werchter maar weinig politici tegen. Met collega's kan ik dus vrijwel nooit over mijn passie praten. Wie me politiek ziet bedrijven, weet echter dat er een entertainer in me zit. Het moet swingen voor mij.

Rond mijn tiende volgde ik drumles aan de muziekschool. Het verdict was hard: ik had geen gevoel voor ritme. De coördinatie tussen mijn handen en voeten was een ramp. Als de examens eraan kwamen, was het enige wat ik mocht doen het drumstel klaarzetten voor de andere leerlingen. Anderhalf jaar geleden vroeg een rockband of ik in een clip als drummer wou figureren. Zelfs al playbackend kon ik niet de indruk wekken dat ik er iets van kon.

"Ik had geen gevoel voor ritme"

Het is altijd mijn grote droom geweest om eens een jaar op wereldtournee te kunnen. Van luchthaven naar luchthaven reizen en 's avonds optreden voor 60.000 man. Die massa in beweging krijgen, dat moet kicken zijn. De rock-'n-roll levensstijl zou me niet afschrikken. Ik leid eigenlijk een soort dubbelleven. Ik neem mijn job heel serieus, maar na mijn werkuren bouw ik graag een feestje.

Die mislukking maakte mijn fascinatie voor drummers enkel nog groter. Ik ga graag naar rock- of jazzconcerten en sta dan steevast met mijn hoofd op de beat te knikken. Mijn respect voor wat drummers presteren, is mateloos. Ze leveren intense inspanningen. Ik las dat ze bij elk concert enkele kilo's kwijt geraken.

Mijn grootste held was Jason Bonham, de betreurde drummer van Led Zeppelin. Op YouTube vind je een filmpje van zijn fenomenale, zeven minuten durende Moby Dick solo. Op een gegeven moment gooit hij zijn drumsticks weg en roffelt hij verder met zijn handen. Echt, daar kan niemand aan tippen. Wie ik ook bewonder, is Lars Ulrich van Metallica. Enkele jaren geleden had ik het privilege om hun optreden op Werchter op het zijpodium te mogen volgen. Van dichtbij kon ik zien hoe snel de voetbewegingen van Ulrich op zijn basdrum waren. Schi-tte-rend.