Waarom jonge werknemers zich explicieter kleden
De tijd dat advocaten en politici strak in het pak naar kantoor gingen, lijkt verleden tijd. De pandemie heeft niet alleen onze kleerkast maar ook onze kijk op de dresscode gewijzigd.
Toen ik op mijn zesde als astmapatiënt naar het Preventorium in De Haan moest, verkaste heel de familie van Ukkel naar Blankenberge. Om die verhuizing wat aantrekkelijker voor me te maken, vertelde mijn vader dat ik in de winter het strand voor mij alleen zou hebben. Achteraf bleek dat ook te kloppen. Ik zie me er in de winter van 1968 nog staan: het rijk voor mij alleen. 
In het Preventorium ontdekte ik de Kuifje-strips van Hergé. Ik was al snel gefascineerd door de figuur van kapitein Haddock. Ook films als 20.000 Leagues Under The Sea en Moby Dick, met Gregory Peck, prikkelden mijn verbeelding. Het kapiteinsbestaan werd stilaan een obsessie.  
Als jongetje werd ik aangetrokken door de heroïek. In mijn naïviteit dacht ik dat een kapitein in zijn eentje dat grote schip onder controle had. Ik zag mezelf al tegen stormen en bizarre zeemonsters vechten. Uiteraard had ook dat uniform wel iets. Met mijn vriendjes ging ik in Blankenberge zeilen, al heb ik nooit een brevet gehaald. Dat is wellicht het enige in mijn leven waar ik achteraf spijt van heb.  
Toen ik Pete Townshend, gitarist van The Who, op tv bezig zag, was het dromen van een job op het water in één klap voorbij. Het varen week voor de muziek. Ik zie echter wel parallellen tussen beide. Een muzikant leidt een even onzeker leven als een zeeman. Om het met een boutade te zeggen: telkens als we vertrekken, weten we niet wanneer we terugkomen. Beide jobs zijn aanlokkelijk door de vrijheid die ermee gepaard gaat.  
Mijn liefde voor de zee is gebleven. Ik kan er nog altijd urenlang naar turen en erdoor overweldigd worden. Met ouder worden ga je beseffen dat het water een natuurelement is waar de mens niet tegenop kan. Zoals Renaud zingt: "C'est pas l'homme qui prend la mer, c'est la mer qui prend l'homme". Dat je haar niet kan bedwingen, is net een mooie gedachte. Wie op zee wil varen, beseft dat maar al te goed. De beste zeemannen respecteren de zee.  
11 december 2008Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
De tijd dat advocaten en politici strak in het pak naar kantoor gingen, lijkt verleden tijd. De pandemie heeft niet alleen onze kleerkast maar ook onze kijk op de dresscode gewijzigd.
Adel Mouchalleh is communicatieverantwoordelijke bij VDAB. “Iedereen die tot een minderheidsgroep behoort, is per definitie een bruggenbouwer.”
Jeroen staat mee in voor het welzijn en de gezondheid van alle Brusselaars. “Je hebt keiveel impact op het terrein, en dat is echt zichtbaar.”
Rijden met een supersnelle sportwagen én er nog voor betaald worden ook: de job van F1-piloot is voor velen dé droomjob. Maar hoeveel verdient zo’n racepiloot?
Heel wat werknemers kiezen er bewust voor om hun prestaties tot het absolute minimum te beperken. Het fenomeen heeft ook een naam: quiet quitting.
Voor een radicale carrièreswitch hoef je niet altijd op zoek naar een andere werkgever. Drie Unilin-medewerkers vertellen...
De populairste studentenjob? Dat is dit jaar de kassier, zo blijkt uit een rondvraag van Randstad. En de rest van de ranking?
Stress blijft een wederkerend probleem op de werkvloer. Hoe gaat jouw bedrijf om met stress? En staat je baas open voor oplossingen?
Lef is een belangrijke sleutel tot meer succes en voldoening in je werk en leven. En wat blijkt? Je kan het je eigen maken.