‘Ik krijg elke week een headhunter aan de lijn’

“Goedkope trucjes zijn makkelijk te doorzien, maar ze wekken wel wantrouwen op” (Carl, IT’er)

‘Vanmorgen nog werd een van mijn collega’s opgebeld door een recruiter. Mijn collega wimpelde de man af, en even later ging de telefoon van een andere collega. Het bleek dezelfde recruiter te zijn.’

Weinig vertrouwen

Op zich niet zoveel mis mee, zou je denken, maar vooral de technieken van sommige rekruteerders zijn Carl een doorn in het oog. ‘Heel vaak worden we geconfronteerd met recruiters die al vanaf de eerste gesprekken gebruik maken van technieken die weinig vertrouwen wekken. Ze zetten mensen die al een job hebben onder druk, ze bellen om de twee dagen terug, ze trekken mensen aan met een aanlokkelijk voorstel dat achteraf helemaal niet zo goed blijkt te zijn of ze vragen je aan de telefoon uit over je huidige loonsituatie in plaats van te peilen naar het gewenste loon.’

Niet dat Carl zich zo snel om de tuin laat leiden. ‘Die goedkope onderhandelingstrucjes zijn meestal gemakkelijk te doorzien, maar het probleem is dat ze wel onmiddellijk wantrouwen opwekken. Je knapt er op af, wat eigenlijk spijtig is. Op die manier missen we misschien interessante opportuniteiten en lopen bedrijven geschikte kandidaten mis. Die agressieve aanpak werkt contraproductief.’

Agressieve stijl

Volgens headhunter Serge Gomme van Hudson heeft het weinig zin om kandidaten op een dergelijke manier over de streep te trekken. ‘Een agressieve stijl werkt gewoon niet. Wij toetsen altijd eerst af of iemand interesse heeft. We zullen nooit iemand overvallen met de mededeling dat we hem of haar een job aanbieden die dertig procent meer betaalt dan de huidige job.’

‘Pas wanneer je voelt dat er een opening is, kan je een volgende stap zetten. We stellen dan op een heel objectieve manier de job, de omgeving en de werkgever voor, met alle voordelen maar uiteraard ook met de belangrijke aandachtspunten.

Die manier van werken laat kandidaten toe om zich uitvoerig te informeren over een werkgever en hier en daar contact op te nemen met kennissen voor goede raad. Mensen hebben doorgaans toch een week of twee nodig om na te denken over een aanbod.’

(mo)