“Als leerkracht ben je tegelijk CEO, productmanager, verkoper en sociaal assistent in je klas” - Nicolas Wijnants, master in de biomedische wetenschappen en leerkracht

Nicolas Wijnants en Brigitte Carron, allebei afkomstig uit Keerbergen in Vlaams-Brabant, zijn veertigers. Ze zetten de afgelopen jaren met succes de stap van de privésector naar het onderwijs. Het zijn zogenoemde zij-instromers. Ze staan dagelijks voor een klas tieners.

Nicolas is master in de biomedische wetenschappen en werkte meer dan twee decennia in de farmaceutische industrie. Hij hopte van de ene overname in de andere en overwon tussendoor tal van reorganisaties.

Vergaderingen, rapporten, product- en performance management kenmerkten zijn werkdag. Tot de laatste reorganisatie zijn job neersabelde. Resultaat: Nicolas nam een sabbatical.

Brigitte is Vertaler-Tolk. Ze werkte als reisgids en in de uitzendsector. In 2003 vestigde ze zich als zelfstandig vertaler en trainer voor onder andere internationale organisaties. Maar het keurslijf van het bedrijfsleven paste haar niet. Als zelfstandige kwam de financiële crisis in 2008 hard binnen. De schommelende inkomsten waren een onaangename realiteit.

Tip voor minister

Nicolas en Brigitte kozen na een reflectieperiode voor het onderwijs. Ze namen eerst een zware horde: de lerarenopleiding. Nicolas tijdens zijn sabbatical, Brigitte ’s avonds na het werk. Ze gooiden hun aanvankelijke koudwatervrees overboord. Nicolas: “Het helpt als je zelf kinderen hebt en een actief betrokken papa bent.” Brigitte vult aan: “Ik beschik nu over meer levenswijsheid dan als prille twintiger. Toen durfde ik nog niet springen.”

Nicolas geeft een tip voor Minister van Onderwijs Crevits: “Werk de drempelvrees weg om naar het onderwijs te stappen. Er leven nog te veel misvattingen over dit beroep.”

Volhouden

De psychosociale belasting is hoog voor startende leerkrachten. Je bereidt de lessen minutieus voor en kampt met tonnen administratie. In tegenstelling tot in een bedrijf, is er nauwelijks een organisatiestructuur om op terug te vallen. “Als leerkracht ben je tegelijk CEO, productmanager, verkoper en sociaal assistent in je klas”, aldus Nicolas. “Psychologisch moet je sterk in je schoenen staan. Classmanagement vind ik zelfs belangrijker dan inhoudelijke kennisoverdracht.”

Eén ding is alvast zeker: vergelijken met je eigen studietijd in het middelbaar is uit den boze, merkt Brigitte Carron op. “Vandaag heb je het M-decreet, de invoering van de iPad en keuzevakken in een andere taal. Je moet aanvaarden dat je niet elk kind even goed kan helpen.” Ondanks dit alles zijn Nicolas en Brigitte naar eigen zeggen tevreden met hun job en ervaren ze hun beroep als bijzonder zinvol. “Terugkeren naar het bedrijfsleven? Uitgesloten!”

Doe vijf keer de check: zit er een leerkracht in jou?

1. “Hoera, drie maanden vakantie per jaar!”

Fout. 

In de derde graad van het secundair onderwijs geef je voltijds 21 uren per week les. De intensiteit is maximaal vanaf minuut één. Het publiek is mondig en soms rebels. Daar komen taken bij zoals lesvoorbereidingen en klassenraden. “Drie maanden vakantie bieden de noodzakelijke rust om de batterijen op te laden”, aldus ervaringsdeskundige Nicolas Wijnants. “De klasintensiteit ligt hoger dan op kantoor in de harde farmaceutische sector.”

2. “Ik draag een steentje bij tot de samenleving.”

Juist. 

Leerkracht is een zinvolle job waarin je meewerkt aan de toekomst van kinderen en een concrete bijdrage levert voor de volgende generatie. “Het secundair onderwijs bepaalt de rest van het leven van je leerlingen”, poneert Nicolas.

3. “Byebye files.”

Fout. 

Leerkrachten oefenen in de eerste jaren van hun loopbaan meestal interim opdrachten uit, regelmatig ver van huis. Blijf dus rekening houden met de mobiliteitsproblematiek in Vlaanderen en Brussel, zeker tot je een vaste werkplek gevonden hebt.

4. “Ik ben te oud.”

Fout. 

Succes als leerkracht staat los van leeftijd of ervaring. “Wat telt is goesting om te slagen en veerkracht om vol te houden. Het onderwijs heeft zowel nood aan frisse schoolverlaters als aan mensen die het bedrijfsleven kennen”, is de visie van Brigitte Carron.

5. “Ik zoek werkzekerheid.”

Juist. 

Carrièrejagers zullen hun gading niet vinden binnen de schoolmuren. Je doet deze job wars van status. Naar een bonus, salariswagen, maaltijdcheques en andere extralegale voordelen is het vruchteloos zoeken.

Een vaste benoeming hoeft niet voor Nicolas en Brigitte. “Als je reorganisaties hebt meegemaakt in de private sector, lig je er niet wakker van.” In vergelijking met het bedrijfsleven biedt het onderwijs voldoende werkzekerheid, los van de vaste benoeming. De ratrace is voorbij, maar reken uitsluitend op baremieke loonsverhogingen.

(GV)