"Ik zou een middelmatige keurturnster geworden zijn" (Els De Schepper, cabaretière/zangeres/actrice/schrijfster)

Van m’n tiende tot m’n zestiende volgde ik elke zondagochtend hetzelfde stramien. Eerst naar de kerk om in het koor te zingen en dan met de fiets naar de turnkring. Mijn besluit stond vast: ik zou later naar de turnschool gaan. Gelukkig hebben mijn ouders me tegengehouden. Zo is mij een zware teleurstelling bespaard gebleven. Ik miste immers dat beetje lenigheid en kracht om de top te halen. Ik zou een middelmatige keurturnster geworden zijn. En mediocriteit is nu precies wat ik niet wil.

Nee, als ik wou uitblinken, dan moest ik een andere weg zoeken. Dat werd uiteindelijk toneel. Op de planken voelde ik me meteen thuis. Het verdriet om het mislukken van mijn turnsterdroom was snel vergeten.

Véél fanatieker

Met de twee paaldansacts in mijn jongste voorstelling Supervrouw haak ik in zekere zin terug in op mijn turnverleden. De eerste act is een parodie met een dik pak aan: dat is afzien. De tweede is acrobatischer. Een mooi en poëtisch stuk dat ik bewust voor het einde van de show heb bewaard. Mensen prijzen achteraf mijn prestatie. Dat ik dat nog kan op mijn leeftijd! Ik heb er genoeg voor gezwoegd. Om meer kracht in armen en benen te hebben, trainde ik twee jaar keihard. Elke dag doe ik wel iets, powertraining of yoga, om mijn conditie te onderhouden. Ik ben graag met mijn lichaam bezig.

Graag zou ik tot het einde van mijn dagen actief blijven. Ik probeer gezond te leven, al verlies ik ook het plezier niet uit het oog. Een glaasje wijn af en toe mag. Professionele turnsters moeten véél fanatieker zijn. Mijn bewondering voor de toppers is mateloos. Onlangs op de Olympische Spelen was het weer genieten geblazen. Mijn mond viel open wanneer ik de oefeningen op de balk en de ongelijke leggers zag. De souplesse van die bewegingen. De combinatie van kracht en schoonheid. Ik zou er van gaan janken. Zo mooi.

(pvd)