San F. Yezerskiy, combineert een voltijdse jobs in de Vlaamse film met een prille carrière als schrijver.

In de boekenwinkel staat een vriendin van mij achter de balie. Hoewel zij dat doorgaans zeer bekwaam doet, begroette ze mij deze keer met een weinig eufemistische opmerking over hoe slecht ik eruitzag. Ik vertelde dat ik moe was - al een hele tijd, om eerlijk te zijn - en dat alle dagen in elkaar leken over te lopen. Ik had vakantie nodig, antwoordde ze. Niet zo extreem als zij dat zelf net had gedaan, door voor een halfjaar naar de andere kant van de wereld te trekken, maar gewoon, even van omgeving veranderen. Ik zou het verschil meteen merken.

We zwegen allebei. Door de muur drong een eclectisch, Franstalig nummer naar binnen. De muziek of de opmerking van de vriendin maakte mij nerveus. Ik probeerde mij te herinneren wanneer ik voor het laatst eens was weggeweest. Anderhalf jaar geleden, zo bleek: een weekend Berlijn. Vrijdagavond het vliegtuig op, zondagavond weer terug. Een fantastische tweedaagse, maar misschien toch niet helemaal wat zij onder vakantie verstond.

(Misschien klinkt dit alsof ik vooral wil benadrukken wat voor een “druk, druk, druk” hardwerkende young potential ik ben, maar dat is allerminst de bedoeling. Het is meer dat mijn sociale leven buiten dat werken niet zo heel veel voorstelt. De voornaamste drijfveer voor alles wat ik doe is horror vacui, niet ambitie of mercantilisme.)

Ik vertelde de vriendin dat ik later nog wel eens zou terugkomen en liep de winkel uit. In de reflectie van de glazen deur zag ik mijn vermoeide hoofd. Misschien begint het inderdaad wat veel te worden. Waar ik vroeger alles wat ik deed moeiteloos kon combineren, geraak ik nu 's nachts niet in slaap en 's ochtends niet uit bed. Steeds vaker heb na het avondeten een dutje nodig. Wanneer ik daaruit wakker word, voelt het alsof er een olifant op mijn borstkas heeft gebalanceerd.

Dat was dan dat. Ik zou vakantie nemen, voor het eerst sinds ik mijn loopbaan begon. De rest van de middag bracht ik door op hotelsites en Google Maps. Ik las beschrijvingen van huisjes in Zuid-Frankrijk, tussen heuvels en verder niets. Ik streetviewde mij een weg door havensteden die ik alleen uit mijn lievelingsliedjes ken, ik probeerde tarieventabellen voor huurauto's te ontcijferen. Uiteindelijk koos ik er toch voor om klein te beginnen: een paar dagen in Amsterdam, de stad die ondertussen bijna zo vertrouwd aanvoelt als de mijne.

Ik heb nog wel een paar nieuwe boeken nodig om te lezen op de trein. Ik kan maar beter goed uitslapen voor ik nog eens naar die winkel ga.

(sfy)