Carrièreswitch: van recruiter naar zelfstandig hr-adviseur

“Mijn werk was routine geworden: elke dag was een déjà vu.” (Wim Hermans, Jobvlot)

Na zijn studies aan de Katholieke Hogeschool Leuven ging Wim Hermans aan de slag bij de personeelsdienst van de KU Leuven. Hij hield er zich bezig met rekrutering en loopbaanbegeleiding. Maar na tien jaar botste hij tegen een muur. "Op een dag ging het niet meer. Het was alsof het licht was uitgegaan. Ik ben naar de dokter gegaan, vertelde haar dat ik al maandenlang slecht sliep en compleet op was."

De twee weken rust die de dokter hem voorschreef, werden uiteindelijk meerdere maanden. Wim bleek te kampen met een zware bore-out. "Dat was voor mij een nieuw woord. We kennen allemaal wel het begrip burn-out, waarbij je zoveel van jezelf geeft dat je eronderdoor gaat. Een bore-out is eigenlijk het omgekeerde. Je wordt niet meer uitgedaagd door je job, en daaraan ga je kapot. Die beschrijving paste perfect bij het gevoel dat ik had."

Déjà vu

Achteraf had Wim die bore-out kunnen zien aankomen. "Op de personeelsdienst waren er drukke periodes met veel vacatures. Maar er waren ook periodes waarin ik me 's morgens afvroeg waarmee ik mijn dag zou vullen. Ik heb dat aan mijn diensthoofd gemeld. Die gaf me dan wat kleine opdrachten erbij. Maar daarmee verdween het probleem niet. Mijn werk was routine geworden: elke dag was een déjà vu. Ik pendelde naar Leuven, deed mijn job, en pendelde weer naar huis. Het werk was goed gedaan, maar ik haalde er geen voldoening uit. Dat vreet echt aan je. Ik kwam doodmoe thuis, ik sliep slecht. Op zondagavond liep ik ongelukkig rond."

Wim overwoog om van werk te veranderen. "Ik heb mijn situatie aangekaart, maar er waren geen andere opties binnen de personeelsdienst. Vanaf dan heb ik open kaart gespeeld en gezegd dat ik weg wou. Maar het is een grote drempel om te vertrekken. Je hebt een contract van onbepaalde duur bij een goede werkgever. Je zit in een comfortzone en bent bang om daaruit te breken."

Na zijn crash ging Wim in therapie. "Dat was best zwaar. Ik werkte zelf op een hr-afdeling, ik heb jarenlang mensen geholpen om hun loopbaan weer op de rails te krijgen. Ik dacht dat ik ook mezelf wel eventjes zou helpen, maar zo werkt het niet. Als je zo diep zit, heb je hulp nodig. De therapie was erg intensief; op het einde van een sessie was ik doodop. Op den duur gaat het niet meer over je job, maar over jezelf, over je leven, wat je echt wilt doen. In mijn job had ik alles bereikt wat ik kon bereiken, en ik kon er gewoon geen voldoening meer uit halen."

Springen

Wim is een gedreven hobbyfotograaf, en overwoog even om in die richting verder te gaan. "Ik had honderden foto's op mijn computer die ik nooit had afgewerkt. Daar had ik nu tijd voor. Ik heb een selectie uit mijn beste foto's gemaakt en rondgestuurd, maar ik kreeg weinig respons. Het is vandaag bovendien moeilijk om je brood te verdienen met fotografie. Dus ik moest iets anders gaan doen. Terugkeren zag ik echt niet zitten. Ik zou na twee weken weer terug bij af staan.”

Via zijn netwerk kwam Wim in contact met hr-freelancers. Hij besloot om zelfstandig selectie- en loopbaanadviseur te worden. "Zo kon ik nog altijd met hr bezig zijn, maar mijn leven uitbouwen zoals ik het wil." Hij diende zijn ontslag in, schreef zich in als zelfstandige en begon onder de naam Jobvlot een adviesbureau.

Jobvlot helpt in de eerste plaats bedrijven bij het rekrutering- en selectieproces, maar ook werkzoekenden en werkenden bij het solliciteren . "Ik wil me vooral richten op technologische start-ups", zegt Wim. "Zo'n start-up begint typisch met twee tot vier vrienden die elkaar goed kennen en aanvullen. Dan hebben ze plots meer mensen nodig en moeten ze beginnen met aanwervingen. Vaak kennen ze nog wel iemand die kan programmeren en tevreden is met een bescheiden loon dat gecompenseerd wordt met aandelen. Maar wat doe je dan later als zou blijken dat die toch niet in de groep past? Hoe behandel je verschillende nieuwe aanwervingen op een eerlijke manier? Over een personeelsbeleid kun je beter op tijd nadenken."

Vage vacatures

Jobvlot helpt bedrijven ook bij het opstellen van vacatures. Want vaak zijn die te sterk gericht op bestaande functies, vindt Wim. "Hoe gaat het vaak? Jan vertrekt, en dus maken we een lijstje met alle taken die Jan uitvoerde of vissen we de oude vacature weer op. Dat wordt dan het profiel dat we zoeken. Maar zo riskeer je goede kandidaten af te schrikken. In zo'n lijstje staan altijd wel taken die een sollicitant minder graag doet, of competenties die hij niet of maar deels bezit. Daardoor haken waardevolle kandidaten misschien af."

Je kunt een vacature dus beter ruim houden, zonder een te gedetailleerde functiebeschrijving. "Wacht af wie er op afkomt en selecteer dan creatief. Je zoekt uiteraard iemand die de hoofdtaak kan invullen, maar kijkt vooral welke troeven hij nog kan bieden. Hou ook rekening met de wensen en voorkeuren van de kandidaat."

Onzekerheid

Als zelfstandige heeft Wim geen vast inkomen en minder sociale bescherming. Maar net die onzekerheid maakt het spannend, vindt hij. "Het houdt me scherper. Ik moet wel klanten vinden en opdrachten binnenhalen."

Hij heeft geen probleem om het verhaal over zijn bore-out uit te dragen. "Ik heb er heel veel uit geleerd, over mezelf en over hr. Het is onvoorstelbaar hoe ongelukkig je kunt rondlopen, en hoe zo'n situatie je hele leven beïnvloedt zonder dat je het zelf doorhebt. Maar nu doe ik wat ik wil doen en wat ik graag doe." En ook met de fotografie gaat het goed: Wim werd geselecteerd door Proximus Go for Music en stond als concertfotograaf op Werchter en Pukkelpop.

(wv) – Meer info: www.jobvlot.be