Adriaan Van den Hoof: 'Ik leef op deze planeet. Van Bart Peeters ben ik daar niet zo zeker van'

Adriaan Van den Hoof en zijn leermeester, Bart Peeters

“Al van toen hij Pop Elektro presenteerde, wil ik doen wat Bart doet. Toen ik naar het Leugenpaleis luisterde, wou ik bijvoorbeeld meteen iets voor de radio maken. Als je dan op een dag door Bart Peeters en Hugo Matthysen gevraagd wordt om mee te werken aan een tv-programma (De Liegende Doos, red.) valt - zoals Jos Bosmans het zou zeggen - uw gat open van verbazing. Op dat moment kwam ik in een andere wereld terecht: die van Bart Peeters. En als ik iets van hem geleerd heb, is het professioneel zijn. Hij hield alles in de gaten, van tekst tot camera, en kon lang discussiëren over wat grappig was, wat niet of over wanneer het programma helemaal goed zat.”

Bart Peeters: “Een fan zou ik Adriaan niet noemen. Dat woord heeft voor mij een slechte bijklank. Ik spreek liever over mensen die op dezelfde golflengte zitten. Dat is je publiek. Nog leuker is het als collega-artiesten op dezelfde golflengte zitten. Want dat heet dan een ‘potentiële medespeler’ (lacht). Iemand die je schaamteloos kan vragen om aan dingen mee te werken, wat Hugo en ik ook gedaan hebben toen Adriaan een onderdeel was van de Kakkewieten. De opdracht van Mike Verdrengh luidde toen: ook al begrijpt het publiek het niet, ik wil nu de mannen zien die binnen tien jaar het schoon weer gaan maken. Met Adriaan, Peter en Stany, Geena Lisa, Dimitri Leue en vele anderen is dat aardig gelukt.”

‘Ik leef op deze planeet. Van Bart ben ik daar niet zo zeker van’

“Het schone aan Bart is dat hij de chaos orchestreert. Mensen vroegen me soms: ‘Zo’n opname van Jos Bosmans, is dat geen totale wanorde?’ Dat was het inderdaad. Van de teksten die Hugo me de avond voor opname doorstuurde, begreep ik meestal niets. Pas als ik ’s anderendaags in mijn kostuum op de set stond - Bart maakte op voorhand trouwens tekeningen van al die figuren - wist ik: it makes sense.”

Bart Peeters: “Het wonder van de Jos Bosmans-shows is dat die vaak gemaakt zijn met een minimum aan toelichting. Soms ging het echt maar om één woord. Voor mensen als Adriaan is dat voldoende om een rol juist te spelen. Wat hem, maar ook de andere Kakkewieten zo bepaalt, is dat ze stuk voor stuk een totaalpakket zijn. Stand-upcomedians bijvoorbeeld zijn vaak wel grappig maar ook heel beroerde acteurs. Wel, in Vlaanderen heb ik maar bij twee mensen het gevoel van ‘Robert De Niro goes comedy’ en Adriaan is er daar één van.”

“Met humor kan hij heel beredeneerd te werk gaan. Als ik met een situatie zit waar ik niet uitgeraak, bezint hij een paar seconden en komt hij met een nieuwe invalshoek aanzetten. Dat ik daar niet aan gedacht heb, denk je dan. Dat bewonder ik enorm. Soms gaat hij daar heel ver in, tot op het punt dat ik hem niet meer volg. Dan zit hij in zijn eigen wereld die mij vreemd is. Ik leef op deze planeet. Van Bart ben ik daar niet zo zeker van. Ergens in Hove ja, maar voor de rest?”

Bart Peeters: “Ik bevind me wel eens op de planeet Bart Peeters, ja. Er is een tijd geweest waarin iedereen op zoek ging naar de grootst gemene deler, naar dat wat iedereen begreep. Maar dat is de democratie op zijn kop, want zo hou je andere dingen verborgen. Je kan maar beter proberen altijd het beste van jezelf te geven. Als er dan mensen zijn die zich in de haren krabben, is dat niet erg. Zolang er ook maar mensen zijn die je wel kunnen volgen. Maar ik sta er inderdaad niet om bekend het publiek het altijd even makkelijk te maken.”

“Bart heeft een absurde en abstracte houding tegenover het leven. Toen ik hem eens aan het werk zag, besefte ik plots: Bart Peeters speelt Jos Bosmans niet. Bart Peeters is Jos Bosmans. Net zoals Hugo Matthysen eigenlijk Clement Peerens is. Volgens mij zijn dat de echte Hugo Matthysen en Bart Peeters die verder door het leven wandelen als redelijk gewone mannen.”

Bart Peeters: “Ik ga ervan uit dat je je eigen leven niet moet cultiveren om interessant te zijn. Aanwezig zijn op premières, me blits opdoffen, van mezelf een kunstwerk maken ... Dat hoeft echt niet. Maar als het showtime is, moet er wel iets gebeuren. Dan neem ik eerder de gedaante aan van Jos Bosmans dan die van Bart Peeters, iets wat me inderdaad bijzonder weinig moeite kost.”

(wv)