Hendrik Cammu, gynaecoloog: 'Mijn taak? De schrik uit vrouwen hun lijf halen'

‘Zwangere vrouwen zijn vaak bang. Ik zag het als mijn taak om de schrik uit hun lijf te halen’, Hendrik Cammu, gynaecoloog
‘Zoals de Britten zeggen: ‘Figures are what happens in reality’. Ik ben geen cijferfreak, maar gebruik graag statistieken om iets te plaatsen. In de media wordt daar helaas te weinig belang aan gehecht. Je vindt op het internet heel wat cijfermateriaal over de gezondheid. Toch publiceren kranten daar amper één keer per jaar iets over. Op een halve bladzijde, en zonder enige duiding. Voor de rest overheerst de emotie. Hoeveel stof deed de dioxinecrisis destijds niet opwaaien? Nochtans stierf daar niemand aan, terwijl het verkeer op datzelfde moment tientallen dodelijke slachtoffers eiste. Dat is niet in verhouding, toch?
Gynaecoloog Hendrik Cammu
‘Zwangere vrouwen zijn vaak bang. Ik zag het als mijn taak om de schrik uit hun lijf te halen’, Hendrik Cammu, gynaecoloog

Gezonde gelijkheid

Ook de politiek zou zich beter met evidence based kennis overladen. Zelf vind ik het een goed idee om verschillende systemen van gezondheidszorg met elkaar te vergelijken om te zien welk het meest effectief is. In dat licht geraakte ik erg onder de indruk van professor Richard Wilkinson. Een samenleving die uitgaat van de gelijkheid van mensen is gezonder, zo wees zijn wetenschappelijk onderzoek uit.

Van dag één spreek ik met mijn patiënten op een manier waardoor ze me perfect kunnen volgen. Ik communiceer heel direct met hen. Praat niet in volzinnen. Enkel zo komen we tot een kwalitatief gesprek dat hen toelaat goede beslissingen te nemen. Als een patiënt zegt: ‘Ah, zo zit dat dus in elkaar’, voel ik mij al een pak beter.

Ook als ik een column schrijf of op tv kom, leg ik graag iets uit op het niveau van de mensen, zonder onnozel te doen. Ik wil dat ze in essentie evenveel weten als ik. Ik heb jaren, met veel plezier, zwangerschapsbegeleiding gegeven. Zwangere vrouwen zijn vaak bang: ze weten niet waar ze zich aan moeten verwachten. Ik zag het als mijn taak om de schrik uit hun lijf te halen.

Geneeskunde als ambacht

Als je patiënten goed inlicht, kan je hen mee verantwoordelijkheid geven over de keuzes die gemaakt moeten worden. Akkoord, als bijvoorbeeld een uitstrijkje uitwijst dat we in een pre-kankerstadium zitten, is er geen keuze. Meestal is die er wél, en dan probeer ik mensen zoveel mogelijk te bevestigen in wat ze zelf willen. Stel dat iemand met urineverlies opteert voor bekkenbodemkinesitherapie, dan steun ik haar daar in. Blijkt dit na verloop van tijd geen soelaas te bieden, dan zal die vrouw méér gemotiveerd zijn een ingreep te ondergaan dan als ik die haar van meet af aan had opgelegd.

Ik zie geneeskunde als een ambacht. Zoals in elk vak, moet je correct met je cliënten omgaan. Vertrouwen is het belangrijkste in de relatie tussen patiënt en arts. Er moet wederzijds respect zijn. Als het totaal niet klikt met een patiënt, zal ik nooit ruziemaken. Ik heb technieken ontwikkeld om zo iemand heel rustig duidelijk te maken dat zij beter een collega raadpleegt. Gelukkig valt zoiets slechts heel zelden voor.’ (pvd)

(pvd) - Foto: (ip)

5 juni 2019

Ontvang de nieuwste tips over werk en carrière

Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte

Anderen bekeken ook