Wie herinnert zich nog de oranje mannen van de RTT? Meer telecom kon je niet zijn. De teams die overal ten velde de stoep kwamen opbreken om een kabel te trekken, waren het meest berucht. Met de opkomst van de gsm groeide het aantal winkels explosief en waren de verkopers van de toestellen het prototype van de telecomsector. Nog later bestond de grote massa uit aanbieders van abonnementsformules, die van deur tot deur en zelfs via piramidesystemen allerlei lucratieve pakketten aan de man moesten brengen.

Allround

Vandaag werken er in de telecom totaal andere vakmensen. Telefonie bestaat niet meer op zichzelf, en maakt deel uit van integrale servicepakketten. Wie voor de grote maatschappijen of resellers werkt, moet iets afweten van internet, bandbreedte, VOIP, oplaadcapaciteit, datatranfers, e-mailverkeer, apps, doorschakeldiensten, cloud, enzovoort. Zowel in de winkels als bij de helpdesk bestaat de telecom uit allround IT’ers die als klanten zowel de bejaarde particulier als de kmo met een stevig personeelsbestand moeten servicen over vanalles en nog wat.

Paradox

De telecomproviders klagen dan ook steen en been. Want de mensen die ze hebben zijn niet allemaal in staat om via opleiding en bijscholing de broodnodige transitie te maken. Anderzijds moeten ze dieper in de buidel tasten om specialisten die wel aan de functievereisten voldoen, binnen te halen. Dat leidt onder meer bij Proximus tot een enorme paradox, waarbij enerzijds duizenden mensen moeten vertrekken (1.900 om procies te zijn) en er anderzijds 1.250 nieuwe collega’s worden aangetrokken. Dat laatste is sneller gezegd dan gedaan, want de beoogde doelgroep kan met haar kwalificaties ook aan de slag bij pure IT-bedrijven, waar loonpakketten en flexibiliteit niet te versmaden zijn.

De beweging waarbij de grote telecomspelers hun diensten decentraliseren, bijvoorbeeld naar Hasselt, heeft dan ook vast en zeker te maken met het creëren van een verhoogde aantrekkelijkheid voor technisch talent. Een spannende oorlog, dat wordt het zeker.

(kme)