Sylvia Van Driessche: 'Mijn vader heeft me altijd afgeraden om journalist te worden'
De carrière van Idool-jurylid Sylvia Van Driessche begon in LA, in een callcenter van een touroperator. Maar journalist worden was haar ultieme droom ...
"Door mijn fascinatie voor geschiedenis, wou ik absoluut naar het buitenland. In 1989 werd ik naar Roemenië gestuurd om er verslag uit te brengen over de revolutie. Ik stond aan de grens toen het nieuws ons bereikte dat dictator Ceaucescu was vermoord en er oorlog was uitgebroken. Alle journalisten in de buurt besloten prompt om naar huis terug te keren omdat het hen té gevaarlijk werd. Op het moment zelf stond ik er niet bij stil, maar ik heb toen een beslissing genomen die mijn verdere leven zou bepalen. Ik besloot als enige daar te blijven."
"Een beetje later zag ik voor het eerst iemand een ander afschieten. Het was heel intens, maar ik stelde vast dat ik bleef functioneren. In een oorlog leer je mensen in nood kennen. Alle emoties worden uitvergroot. Ik merk dat mijn zintuigen op de plek van een conflict altijd heel gefocust zijn. Het is bijna een tunnelvisie. Een groot voordeel van dit werk is dat ik een grote vrijheid geniet. Ik heb altijd, instinctief, problemen gehad met hiërarchie en gezag."
"Mocht ik geen angst hebben, dan zou ik gekke dingen doen. Niets menselijks is mij vreemd. Als je in Irak bent en je weet dat er al journalisten zijn onthoofd, dan is de schrik prominent aanwezig. Die angst mag je wél niet verlammen. Ik heb zo mijn rituelen. Al mijn spullen hebben een vaste plaats: mijn pas in de rechtse zak, mijn notitieboekje met pen links enzovoort. Het geeft me een gerust gevoel te weten waar alles zit. Daar hoef ik me dan al geen zorgen meer over te maken. Concentratie helpt om met de enorme stress van deadlines om te kunnen gaan. ’s Avonds, na een dag hard werken, wil ik samen met mijn kleine ploeg wat eten, drinken en nakaarten over wat we hebben meegemaakt. Dat heb ik nodig om geestelijk gezond te blijven."
"Een van de cameramensen maakt er vaak een grapje over dat ik, overal waar we komen, toch minstens één stuk over vrouwen wil filmen. In een land als Afghanistan is het lot van de vrouwen een issue waar je niet omheen kan. Het is fascinerend om te zien hoe vrouwen zich in moeilijke omstandigheden sterk weten te houden. Een ander automatisme van me is om ook eens een ziekenhuis binnen te wandelen. Ik wil het ware gezicht van een oorlog laten zien. Interessanter dan de melding dat het front enkele kilometers is opgeschoven, is te onderzoeken wat een oorlog met mensen doet. Hoe vrouwen en kinderen, zoals in Irak, al acht jaar lang nooit buiten komen, dat is toch iets wat wij ons niet kunnen inbeelden?"
(pvd)
Volg het nieuwe project van Rudi Vranckx op facebook.com/devloekvanosama of twitter.com/devloekvanosama
"Door mijn fascinatie voor geschiedenis, wou ik absoluut naar het buitenland. In 1989 werd ik naar Roemenië gestuurd om er verslag uit te brengen over de revolutie. Ik stond aan de grens toen het nieuws ons bereikte dat dictator Ceaucescu was vermoord en er oorlog was uitgebroken. Alle journalisten in de buurt besloten prompt om naar huis terug te keren omdat het hen té gevaarlijk werd. Op het moment zelf stond ik er niet bij stil, maar ik heb toen een beslissing genomen die mijn verdere leven zou bepalen. Ik besloot als enige daar te blijven."
"Een beetje later zag ik voor het eerst iemand een ander afschieten. Het was heel intens, maar ik stelde vast dat ik bleef functioneren. In een oorlog leer je mensen in nood kennen. Alle emoties worden uitvergroot. Ik merk dat mijn zintuigen op de plek van een conflict altijd heel gefocust zijn. Het is bijna een tunnelvisie. Een groot voordeel van dit werk is dat ik een grote vrijheid geniet. Ik heb altijd, instinctief, problemen gehad met hiërarchie en gezag."
"Mocht ik geen angst hebben, dan zou ik gekke dingen doen. Niets menselijks is mij vreemd. Als je in Irak bent en je weet dat er al journalisten zijn onthoofd, dan is de schrik prominent aanwezig. Die angst mag je wél niet verlammen. Ik heb zo mijn rituelen. Al mijn spullen hebben een vaste plaats: mijn pas in de rechtse zak, mijn notitieboekje met pen links enzovoort. Het geeft me een gerust gevoel te weten waar alles zit. Daar hoef ik me dan al geen zorgen meer over te maken. Concentratie helpt om met de enorme stress van deadlines om te kunnen gaan. ’s Avonds, na een dag hard werken, wil ik samen met mijn kleine ploeg wat eten, drinken en nakaarten over wat we hebben meegemaakt. Dat heb ik nodig om geestelijk gezond te blijven."
"Een van de cameramensen maakt er vaak een grapje over dat ik, overal waar we komen, toch minstens één stuk over vrouwen wil filmen. In een land als Afghanistan is het lot van de vrouwen een issue waar je niet omheen kan. Het is fascinerend om te zien hoe vrouwen zich in moeilijke omstandigheden sterk weten te houden. Een ander automatisme van me is om ook eens een ziekenhuis binnen te wandelen. Ik wil het ware gezicht van een oorlog laten zien. Interessanter dan de melding dat het front enkele kilometers is opgeschoven, is te onderzoeken wat een oorlog met mensen doet. Hoe vrouwen en kinderen, zoals in Irak, al acht jaar lang nooit buiten komen, dat is toch iets wat wij ons niet kunnen inbeelden?"
(pvd)
Volg het nieuwe project van Rudi Vranckx op facebook.com/devloekvanosama of twitter.com/devloekvanosama
Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
De carrière van Idool-jurylid Sylvia Van Driessche begon in LA, in een callcenter van een touroperator. Maar journalist worden was haar ultieme droom ...
Doe niet zoals iedereen. Wil je echt je droomjob te pakken krijgen, dan moet je het creatief aanpakken. Deze 10 strategieën helpen je om potentiële werkgevers positief te verrassen.
Welke vraag moet je stellen om je collega’s beter (en meer?) te laten werken? De Nederlandse managementgoeroe Willem Verhoeven kent het antwoord!
Dat een topmodel of voetballer goed hun boterham verdienen, weten we allemaal. Jobat ging op zoek naar 5 goedbetaalde jobs die minder voor de hand liggen.
Als je ziek bent en niet kan gaan werken, krijg je toch (een deel van) je loon of een uitkering. Tenzij in volgende 3 situaties ...
Een online sollicitatiegesprek is anders dan een klassiek sollicitatiegesprek op kantoor en in dezelfde ruimte. En tegelijk zijn er veel gelijkenissen...
Steeds meer jongeren aanvaarden een job waar ze niet helemaal van overtuigd zijn. Slimme zet of niet?
Burn-out is nog steeds moeilijk bespreekbaar. En ook de oplossing voor een burn-out ligt niet meteen voor de hand. Zelfs tussen mannen en vrouwen bestaan hierin verschillen.
Positiever denken: hoe doe je dat? En waarom? Omdat we onze positieve mindset inderdaad kunnen beïnvloeden...
Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
De carrière van Idool-jurylid Sylvia Van Driessche begon in LA, in een callcenter van een touroperator. Maar journalist worden was haar ultieme droom ...
Dat een topmodel of voetballer goed hun boterham verdienen, weten we allemaal. Jobat ging op zoek naar 5 goedbetaalde jobs die minder voor de hand liggen.
Welke vraag moet je stellen om je collega’s beter (en meer?) te laten werken? De Nederlandse managementgoeroe Willem Verhoeven kent het antwoord!
Doe niet zoals iedereen. Wil je echt je droomjob te pakken krijgen, dan moet je het creatief aanpakken. Deze 10 strategieën helpen je om potentiële werkgevers positief te verrassen.
Weekends zijn heilig. Om het maximum eruit te halen, laat je de volgende overtuigingen best achterwege, want voor je het weet is het weekend weer voorbij.
Mensen aan een baan helpen? Natalie en Tim zien de job van uitzendconsultant bij Randstad als de ideale loopbaankeuze voor sociale doeners.
Tijdskrediet, ouderschapsverlof of een ander stelsel? Het aantal werkenden met loopbaanonderbreking zit in dalende lijn. Met dank aan thuiswerk.
Door de krapte op de arbeidsmarkt zien rekruteerders steeds minder motivatiebrieven bij de sollicitaties die ze ontvangen. “De rollen zijn omgekeerd.”
Vroeg opstaan, weekends en fysiek zwaar werk: veel jobkandidaten passen ervoor, merken ze in de horeca, zorg en bouw. “Onze sector is zoveel meer.”