De overheid wil werk maken van het mobiliteitsbudget, en heropent zo de discussie rond de fiscaliteit van bedrijfswagens. Pas in april 2017 wordt het eerste concrete wetsvoorstel daarrond verwacht. Voorlopig is de berichtgeving nog vrij onduidelijk. Werknemers met een bedrijfswagen zouden drie opties hebben: ze zouden hun bedrijfswagen kunnen behouden, hem omzetten in een mobiliteitsbudget of hem vertalen in een netto vergoeding.

We bekijken, aan de hand van drie stellingen, of het mobiliteitsbudget een basis biedt om het fileprobleem op te lossen.

1. De bedrijfswagen uitbetalen in een netto vergoeding is niet de oplossing

Welke werknemers gaan geneigd zijn hun bedrijfswagen in te ruilen voor een netto vergoeding? Wellicht zij die hun bedrijfswagen niet echt nodig hebben. Zo zijn er collega’s die tijdens de werkweek hun bedrijfswagen laten staan en steeds met de fiets komen. Hoewel de netto vergoeding voor deze doelgroep een mooie incentive kan zijn, zal het fileleed er wellicht niet mee opgelost geraken. Deze werknemers hebben immers slechts een beperkte impact op die files.

Uit een analyse van sociaal secretariaat Securex blijkt ook dat die netto vergoeding niet in verhouding staat tot de waarde van een bedrijfswagen. De voorlopige maximale netto vergoeding die circuleert is 450 euro. Stel dat iemand recht zou hebben op een Audi A4, dan is de maximale netto vergoeding van 450 euro niet voldoende om de waarde van zo’n Audi A4 (geschat op 655 euro) te dekken.

2. De (bedrijfs)wagen bannen is niet de oplossing

Afhankelijk van het traject en de persoonlijke mobiliteitswensen kunnen mensen best zelf de optimale combinatie (blijven) kiezen. In bepaalde gevallen is de wagen nog steeds de optimale keuze om je te verplaatsen. Bijvoorbeeld wanneer iemand eerst de kinderen moet afzetten op school, om dan naar het werk te gaan dat moeilijk bereikbaar is met het openbaar vervoer en er geen veilige fietspaden zijn.

Ook de Scandinavische landen bannen de wagen niet, maar evolueren van car ownership (het hebben van een eigen wagen) naar een abonnement op mobiliteit (het toegang hebben tot een wagen). Dit concept – dat ze mobility as a service of ‘MaaS’ noemen – werd al succesvol getest in Zweden en Finland, en ook in België (Gent en Antwerpen) zet men concrete stappen.

Mobiliteit gaat in organisaties trouwens niet alleen over vervoer. Het gaat ook over HR-strategie (de beslissing om thuiswerk toe te laten), technologie (werknemers voorzien van laptops) en de inplanting van gebouwen. Bij Securex zorgde de kantoorverhuis van Evere (veel parkeermogelijkheden, maar een slechte connectie met het openbaar vervoer) naar Etterbeek (weinig parkeermogelijkheden, maar een goede connectie met het openbaar vervoer) voor een jaarlijkse daling van 450.000 kilometers.

Lees verder:

3. Wachten op de wetgever is niet de oplossing 

(mc) - Bron: MARK Magazine