‘Hij is niet compleet. Daar kunnen we niets mee doen’

Loodgieter of paracommando ziet hij zich met zijn handicap niet meteen worden, maar verbaal staat hij sterk - ‘als kind moest ik mijn mannetje kunnen staan’ - en zijn laatste job was er dan ook een als verkoper. Tot hij vorig najaar te horen kreeg dat hij ontslagen werd. “Enkele weken daarvoor had ik mijn baas verteld dat ik een operatie aan mijn hand zou ondergaan en dus enkele weken afwezig zou zijn. Maar ik geloof niet dat dat heeft meegespeeld in mijn ontslag. Het was meer het gevolg van de huidige crisis. Ook bij mijn ‘normale’ collega’s zijn naderhand heel wat ontslagen gevallen.”

Nooit een probleem gemaakt van zijn handicap

Eigenlijk heeft geen enkele van Brams vorige werkgevers ooit een probleem gemaakt van zijn handicap. Bram verstopt zich ook niet. “Ik geef mensen altijd een hand, wat zeker in een verkoopfunctie bijna dagelijkse kost is. Soms merk ik dan wel de verbaasde reactie in iemands ogen, alsof ze voelen dat er iets niets juist zit. Maar als sales speelt mijn handicap net zo goed in mijn voordeel. Klanten krijgen zoveel verkopers over de vloer dat ze zich vaak zelfs hun naam niet meer herinneren. Maar als ze aan mij dachten, ging er vaak een lichtje branden. ‘Dat was die met zijn hand’, zegden ze dan.”

Een keer heeft Bram een minder prettige ervaring meegemaakt. “Een paar maanden geleden had ik een afspraak bij een selectiekantoor dat zich specialiseert in verkoopsprofielen. Na het interview nam de rekruteerder me mee naar een aparte ruimte waar ik mijn cv verder moest invullen. Terwijl ik dat deed, hoorde ik haar tegen een collega zeggen: ‘Daar kunnen we niets mee doen. Die is niet compleet’. Op dat moment stopte het voor mij. Ik wou daar al niet meer werken.”

Reageren op dergelijke uitlatingen doet Bram niet meer. “Het heeft echt geen zin om je daardoor te laten opjutten. Mijn handicap heeft me in mijn job ook nooit weerhouden om een contract in de wacht te slepen.”

Niet makkelijk om een nieuwe baan te vinden

Dat het nu niet gemakkelijk is om een nieuwe baan te vinden, voelt hij aan den lijve. “Stuurde ik vroeger vijf sollicitatiebrieven om één keer te worden uitgenodigd, kom ik nu nog niet toe met honderd brieven. Er zijn nu eenmaal meer kandidaten voor dezelfde functie en dan speelt mijn handicap misschien toch wel in mijn nadeel, al hoop ik vooral dat ik niet gekozen word omdat er zich simpelweg betere kandidaten hebben aangediend.”

Sinds Bram is aangesloten bij GTB (Gespecialiseerde Trajectbehandeling en Begeleiding, red.) en ontdekt heeft dat hij met zijn handicap in aanmerking komt voor een tewerkstellingssubsidie, wat hij nu ook vermeldt in zijn sollicitatiegesprekken, merkt hij wel dat hij minder vaak wordt uitgenodigd voor een tweede gesprek. “Die kans krijg ik, nu ik aan de telefoon onmiddellijk vertel dat ik een arbeidshandicap heb, veel minder.”

(wim.verdoodt@jobat.be)