The War for Talent, Part Two

Dankzij het aanhoudend economisch herstel ontving de VDAB in maart het hoogste aantal vacatures in vijf jaar. De stijging is meest uitgesproken bij hoger opgeleiden met the usual suspects - ingenieurs en informatici - als uitschieters. Tegelijkertijd zien we dat jongeren en hoogopgeleiden sneller uitkijken naar een andere job. Zij zien in een aantrekkende economie kansen om hun positie te verzilveren.

12 april 2011

“Het vechten om talent in ‘rode oceanen’, bloederig gemaakt door de vele haaien die om dezelfde prooi cirkelen, is weinig zinvol” (Frederik Anseel, professor organistatiepsychologie Universiteit Gent en hoofd onderzoeksgroep VIGOR)

Werkgevers voelen de bui al een tijdje hangen. Een nieuwe war for talent is op komst. Aan het begin van het millennium woedde een eerste oorlog. Bedrijven die toen geconfronteerd werden met vacatures die niet ingevuld raakten, bedachten steeds gekkere dingen: informatici werden betaald om gewoon nog maar even op gesprek te komen. Werknemers die zelf een nieuwe collega aanbrachten, kregen ongeziene bonussen. Consultancy kantoren raakten zodanig verstrikt in een opbod van bedrijfswagens dat een groep hr-directors onderling afspraken moest maken om verdere escalatie te vermijden.

De economische crisis zorgde even voor wat ademruimte op de schaarse arbeidsmarkt, maar het lijkt erop dat de war for talent terug is voor ‘Part two: there will be blood’.

Sterren op de werkvloer

Laten we hopen dat bedrijven lessen getrokken hebben uit de eerste oorlog. Een strategie louter gebaseerd op het verleiden van schaarse talenten met hoge salarissen en incentives blijkt immers contraproductief. De nadruk op enkele ‘sterren op de werklvoer’ leidt tot minder teamwork en meer interne competitie.

Het voortdurend speuren naar talent buiten het bedrijf, werkt demotiverend voor de mensen binnen het bedrijf. Terwijl je toppers door de grote poort binnenhaalt, verdwijnt er talent langs de achterdeur. In hun obsessie voor extern talent verliezen bedrijven uit het oog dat niet alle heil van enkele individuen komt en verwaarlozen ze de bedrijfscultuur en de organisatie.

Op zoek naar ‘blauwe oceanen’

Nee, het vechten om talent in ‘rode oceanen’, bloederig gemaakt door de vele haaien die om dezelfde prooi cirkelen, is weinig zinvol. Bedrijven moeten op zoek naar ‘blauwe oceanen’. Dit kan door zelf intern talent te identificeren en te ontwikkelen. Door zich te richten op andere groepen die op de arbeidsmarkt niet tot het typische kransje uitverkorenen horen. Door langetermijnrelaties uit te bouwen met talentvolle werknemers.

Als een topvoetbalclub jonge talentvolle spelers aantrekt, dan is ze niet te beroerd om deze eerst een aantal jaar ervaring te laten opdoen bij een andere club, om ze dan, eens op volle sterkte, opnieuw binnen te halen. Zo moeten vooruitziende bedrijven ook proberen een pool van potentieel talentvolle medewerkers vroeg aan zich te binden, binnen én buiten het bedrijf, om ze op lange termijn te kunnen inzetten.

Op deze manier wordt the war for talent, part two misschien iets minder bloederig.

(fa)