Werken in Brussel: negentien keer bruisend en groen
Brussel biedt je overal bossen, parken en plantsoenen, al was het maar voor een lunchbreak of een gezondheidsloopje.
Met muzikale ouders lag het in de lijn van de verwachtingen dat mijn broer en ik naar de muziekschool gingen. Niet alleen kreeg ik - tien jaar lang - elke week pianoles, mijn leraar nodigde me ook uit op zomercursussen. Met grote ogen keek ik naar de buitenlandse studenten die ik daar bezig zag. Dat niveau zou ik nooit halen.
Mijn pianoleraar had niettemin al zijn hoop op mij gevestigd. Hoe langer ik piano studeerde, hoe meer ik echter tot het besef kwam dat daarin geen toekomst voor me weggelegd lag. Lange uren aan de piano slijten: voor dat solitaire bestaan was ik niet geboren. Het lijkt me een heel eenzame job. Misschien hield me dat onbewust wel tegen. Alhoewel, het ontbrak me ook gewoon aan talent.
Ik speelde wel graag, maar het probleem met piano is dat het met de jaren steeds meer energie kost om nog vorderingen te maken. Ik kon er niet almaar meer tijd in investeren omdat ik het met mijn rechtenstudies moest zien te combineren. Kwam daar nog bij: optredens stresseerden me enorm. Ik had te weinig controle over mijn handenspel. Als ik toneelspeelde, had ik gek genoeg geen last van plankenkoorts. Een teken dat het verbale me veel beter af ging.
Als ik een uitvoering zie of hoor van El Sombrero De Tros Picos van Manuel de Falla, een temperamentvol modern stuk, dan wil ik dat toch ook kunnen. Succesvolle concertpianisten hebben wellicht een fijn leven. Ze reizen de wereld rond. Helaas is dat slechts weinigen gegeven. Het gros is aangewezen op lesgeven.
Als tv-journalist werk ik net als een concertpianist vooral ’s avonds. Ook moeten we allebei mensen kunnen aanspreken. Misschien zijn musici toch nog een tikje meer afhankelijk van het publiek. Je moet er je hele carrière lang voor zorgen dat de mensen naar je komen kijken. Geen eenvoudige opgave.
Ik heb nog altijd een mooie vleugelpiano in mijn woonkamer staan, maar voorlopig blijft die onaangeroerd. Ik neem me altijd voor om weer piano te gaan studeren als ik ooit meer tijd krijg. Al bestaat de kans dat dit pas bij mijn pensionering is. Gelukkig is het zoals met talen: je verliest nooit helemaal de voeling.
24 februari 2009Met muzikale ouders lag het in de lijn van de verwachtingen dat mijn broer en ik naar de muziekschool gingen. Niet alleen kreeg ik - tien jaar lang - elke week pianoles, mijn leraar nodigde me ook uit op zomercursussen. Met grote ogen keek ik naar de buitenlandse studenten die ik daar bezig zag. Dat niveau zou ik nooit halen.
Mijn pianoleraar had niettemin al zijn hoop op mij gevestigd. Hoe langer ik piano studeerde, hoe meer ik echter tot het besef kwam dat daarin geen toekomst voor me weggelegd lag. Lange uren aan de piano slijten: voor dat solitaire bestaan was ik niet geboren. Het lijkt me een heel eenzame job. Misschien hield me dat onbewust wel tegen. Alhoewel, het ontbrak me ook gewoon aan talent.
Ik speelde wel graag, maar het probleem met piano is dat het met de jaren steeds meer energie kost om nog vorderingen te maken. Ik kon er niet almaar meer tijd in investeren omdat ik het met mijn rechtenstudies moest zien te combineren. Kwam daar nog bij: optredens stresseerden me enorm. Ik had te weinig controle over mijn handenspel. Als ik toneelspeelde, had ik gek genoeg geen last van plankenkoorts. Een teken dat het verbale me veel beter af ging.
Als ik een uitvoering zie of hoor van El Sombrero De Tros Picos van Manuel de Falla, een temperamentvol modern stuk, dan wil ik dat toch ook kunnen. Succesvolle concertpianisten hebben wellicht een fijn leven. Ze reizen de wereld rond. Helaas is dat slechts weinigen gegeven. Het gros is aangewezen op lesgeven.
Als tv-journalist werk ik net als een concertpianist vooral ’s avonds. Ook moeten we allebei mensen kunnen aanspreken. Misschien zijn musici toch nog een tikje meer afhankelijk van het publiek. Je moet er je hele carrière lang voor zorgen dat de mensen naar je komen kijken. Geen eenvoudige opgave.
Ik heb nog altijd een mooie vleugelpiano in mijn woonkamer staan, maar voorlopig blijft die onaangeroerd. Ik neem me altijd voor om weer piano te gaan studeren als ik ooit meer tijd krijg. Al bestaat de kans dat dit pas bij mijn pensionering is. Gelukkig is het zoals met talen: je verliest nooit helemaal de voeling.
24 februari 2009Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Brussel biedt je overal bossen, parken en plantsoenen, al was het maar voor een lunchbreak of een gezondheidsloopje.
Heel wat werkgevers voorzien voor hun personeel een pensioenplan. Zo’n bedrijfspensioen kan jou als werknemer een financieel appeltje voor de dorst opleveren.
Technologische vooruitgang zal de komende vijf jaar meer jobs creëren dan vernietigen. Ondanks of dankzij corona?
Lef is een belangrijke sleutel tot meer succes en voldoening in je werk en leven. En wat blijkt? Je kan het je eigen maken.
Wat leer je eigenlijk tijdens een MBA? En mag iedereen zomaar deelnemen? Een overzicht...
Denk je aan alles en iedereen, behalve aan jezelf? Je bent niet alleen. Het leven lijkt soms enkel te bestaan uit dingen die móeten ...
Aan de hand van deze vijf tips zorg jij ervoor dat je noodzakelijk bent voor het goed functioneren van de organisatie ...
Ben jij van plan om op een administratieve afdeling te gaan werken, maar weet je niet op welke verloning en voordelen je precies mag rekenen?
We vroegen Nikki Janssens (34) uit Paal naar haar job en hoeveel zij daar maandelijks mee verdient...
Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Je grootste nachtmerrie? Dat is ongetwijfeld ontslagen worden terwijl je net denkt heel goed bezig te zijn.
Denk je aan alles en iedereen, behalve aan jezelf? Je bent niet alleen. Het leven lijkt soms enkel te bestaan uit dingen die móeten ...
Je werkgever is in principe niet verplicht om een fietsvergoeding te betalen, tenzij dit voorzien is in een collectieve arbeidsovereenkomst...
Voortaan laat je de mensen rondom je beter met rust want het rubberen eendje helpt je even goed om een eurekamoment te krijgen.
Wat is een flexi-job precies? Wie kan het uitoefenen en wanneer? Hoeveel verdien je ermee? We beantwoorden al jouw vragen over flexi-jobs...
Het coronavirus zorgt voor onzekere gevoelens. Ook onze werkzekerheid lijkt opeens niet meer zo vanzelfsprekend. Toch hoeft het niet zo’n vaart te lopen.
Corona of niet, sommige technische beroepen blijven even nijpend als een jaar geleden. We zetten vijf technische jobs die erg gegeerd zijn op een rijtje.
Drie op de vijf werknemers melden lichamelijke klachten en pijn. Het gaat vooral om nek- en rugpijn en pijn in de bovenste ledematen.