Dergelijke maatregelen kunnen uiteenlopend van aard zijn en een verschillende graad van intensiteit hebben. Ze kunnen de vorm aannemen van een gefocust diversiteitbeleid of van een begeleidingsprogramma om de kans op doorstroom en evenredige participatie te verbeteren. Maar het kan ook het bevoorrecht behandelen zijn van leden van de ondervertegenwoordigde groep.

Voorwaarden

Maatregelen die een verschil in behandeling in het leven roepen gesteund op een beschermd criterium, zijn verboden tenzij je ze kan kwalificeren als maatregelen van positieve actie. Een maatregel van positieve actie kan slechts worden uitgevoerd mits naleving van de volgende voorwaarden:

1. er moet een kennelijke ongelijkheid zijn;
2. het verdwijnen van deze ongelijkheid moet worden aangewezen als een te bevorderen doelstelling;
3. de positieve actie moet van tijdelijke aard zijn en verdwijnen zodra de beoogde doelstelling is bereikt;
4. de maatregel mag andermans rechten niet onnodig beperken.

Is aan één van deze voorwaarden niet voldaan, is er geen sprake van toegelaten positieve actie maar van verboden discriminatie.

Objectief

Een voorrangsregeling mag nooit automatisch en onvoorwaardelijk zijn en moet steeds een objectieve beoordeling van de kandidaten inhouden die toelaat rekening te houden met de persoonlijke situatie van alle kandidaten.

Een aanwervingpolitiek die automatisch voorrang geeft aan vrouwen zou discriminatoir zijn. Positieve actie hoeft zich overigens niet te beperken tot het domein van aanwerving en bevordering, maar kan gaan over om het even welke voorrangsregel met betrekking tot de arbeidsverhoudingen.

(Met dank aan Stijn Demeestere, advocaat bij Lydian).