Bereken hoeveel werkloosheidsuitkering jij krijgt
Het bedrag van de werkloosheidsuitkeringen is gelijk aan een bepaald percentage van je laatst verdiende loon, maar er is wel een loongrens.
Van acht uur 's ochtends tot middernacht was ik in de weer, zeven dagen op zeven. Als ik iemand tegen het lijf liep en er kwam een interessant onderwerp ter sprake, dacht ik meteen 'Mmm, misschien zit hier wel iets in voor een reportage'. Nooit gunde ik mezelf rust. Ik kan me ook heel moeilijk ontspannen. Lezen doe ik wel graag, maar dan ook weer meestal in functie van het werk. Als ik 's avonds kon terugblikken op een dag waarop ik bergen had verzet: drie goede interviews afgewerkt, naar een vergadering geweest, projecten op de rails gezet voor de komende weken ... dan gaf mij dat echt een kick. 'Zie eens wat ik allemaal heb kunnen doen'. 
Op een dag raakte ik letterlijk mijn bed niet meer uit. Opstaan, douchen, me aankleden, ontbijten ... Zelfs die alledaagse dingen werden me te veel. Voor mij was de druppel dat ik van een opdrachtgever te horen kreeg: 'Sorry Els, maar dit is niet de kwaliteit van werk die we van jou gewoon zijn'. Nochtans eiste mijn werkverslaving pas op de allerlaatste maand voor mijn inzinking zijn tol. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik toen een opdracht afgeslagen. 'Ik kan niet meer', zei ik met moeite tegen de opdrachtgever. 'Ik krijg geen letter meer op papier'. Zelfs praten lukte me nog nauwelijks.  
Mensen zeiden me wel 'Amai, jij werkt hard'. 'Gewoon omdat ik het zo graag doe', wimpelde ik hen wat af. Het is ook een verborgen verslaving, hoor. Weinig mensen wisten hoe diep ik in mijn reserves ging en hoe moe ik soms kon zijn. Daar was ook weinig begrip voor. 'Doe niet flauw. Het leven is voor iedereen een strijd', kreeg ik te horen. Of: 'Iedereen moet werken voor de kost'. Ik ben ook heel dikwijls bij mijn huisarts langsgegaan omdat ik me zo moe voelde. Keer op keer liet ik mijn bloed analyseren. Ik dacht namelijk altijd dat ik misschien ijzertekort had of zo. Maar mijn bloedprofiel zag eruit als dat van een perfect gezonde mens.  
Absoluut. Ik heb veel familiefeestjes gemist, maar sowieso hou ik mij liever op mijn eentje bezig. Mijn kinderen zijn het ook al gewoon dat ik van de computer naar de kookpotten ren en terug om vervolgens te zeggen dat we weer een uurtje later eten. Telefoontjes dat 'mama nog niet naar huis komt' waren eveneens schering en inslag. Mijn kinderen stelden zich daar geen vragen bij omdat ze me nooit anders gekend hebben. Tegen het moment dat ik eindelijk in mijn bed geraakte, lag ik alweer te denken aan wat ik de dag nadien allemaal zou doen. Ik wist op het laatst dat ik mijn manier van leven drastisch moest omgooien, want mijn hele leven was kapot aan het gaan.
Heel moeilijk (lange stilte). Het is echt een verslaving, en een verslaving is een ziekte. Vandaar dat ik zo blij ben dat ik me laat behandelen. Elke dag moet je tegen je verslaving blijven vechten. Bleek immers dat ik eigenlijk al jarenlang aan een depressie lijd. Eén van de manieren om mij daar van af te leiden was werken. Het gaf me de prikkels die ik nodig had om te kunnen blijven functioneren. Daartoe had ik steeds meer werk nodig om me goed te voelen. Nu werk ik aan een leven waarin ik niet alleen meer mijn werk nodig heb om gelukkig te zijn. Vroeger vroeg ik mij aan het einde van de dag af: wat heb ik vandaag gedaan? Nu is de vraag: hoe heb ik me vandaag gevoeld? 
(katrien.stragier@jobat.be)  
9 augustus 2019Van acht uur 's ochtends tot middernacht was ik in de weer, zeven dagen op zeven. Als ik iemand tegen het lijf liep en er kwam een interessant onderwerp ter sprake, dacht ik meteen 'Mmm, misschien zit hier wel iets in voor een reportage'. Nooit gunde ik mezelf rust. Ik kan me ook heel moeilijk ontspannen. Lezen doe ik wel graag, maar dan ook weer meestal in functie van het werk. Als ik 's avonds kon terugblikken op een dag waarop ik bergen had verzet: drie goede interviews afgewerkt, naar een vergadering geweest, projecten op de rails gezet voor de komende weken ... dan gaf mij dat echt een kick. 'Zie eens wat ik allemaal heb kunnen doen'. 
Op een dag raakte ik letterlijk mijn bed niet meer uit. Opstaan, douchen, me aankleden, ontbijten ... Zelfs die alledaagse dingen werden me te veel. Voor mij was de druppel dat ik van een opdrachtgever te horen kreeg: 'Sorry Els, maar dit is niet de kwaliteit van werk die we van jou gewoon zijn'. Nochtans eiste mijn werkverslaving pas op de allerlaatste maand voor mijn inzinking zijn tol. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik toen een opdracht afgeslagen. 'Ik kan niet meer', zei ik met moeite tegen de opdrachtgever. 'Ik krijg geen letter meer op papier'. Zelfs praten lukte me nog nauwelijks.  
Mensen zeiden me wel 'Amai, jij werkt hard'. 'Gewoon omdat ik het zo graag doe', wimpelde ik hen wat af. Het is ook een verborgen verslaving, hoor. Weinig mensen wisten hoe diep ik in mijn reserves ging en hoe moe ik soms kon zijn. Daar was ook weinig begrip voor. 'Doe niet flauw. Het leven is voor iedereen een strijd', kreeg ik te horen. Of: 'Iedereen moet werken voor de kost'. Ik ben ook heel dikwijls bij mijn huisarts langsgegaan omdat ik me zo moe voelde. Keer op keer liet ik mijn bloed analyseren. Ik dacht namelijk altijd dat ik misschien ijzertekort had of zo. Maar mijn bloedprofiel zag eruit als dat van een perfect gezonde mens.  
Absoluut. Ik heb veel familiefeestjes gemist, maar sowieso hou ik mij liever op mijn eentje bezig. Mijn kinderen zijn het ook al gewoon dat ik van de computer naar de kookpotten ren en terug om vervolgens te zeggen dat we weer een uurtje later eten. Telefoontjes dat 'mama nog niet naar huis komt' waren eveneens schering en inslag. Mijn kinderen stelden zich daar geen vragen bij omdat ze me nooit anders gekend hebben. Tegen het moment dat ik eindelijk in mijn bed geraakte, lag ik alweer te denken aan wat ik de dag nadien allemaal zou doen. Ik wist op het laatst dat ik mijn manier van leven drastisch moest omgooien, want mijn hele leven was kapot aan het gaan.
Heel moeilijk (lange stilte). Het is echt een verslaving, en een verslaving is een ziekte. Vandaar dat ik zo blij ben dat ik me laat behandelen. Elke dag moet je tegen je verslaving blijven vechten. Bleek immers dat ik eigenlijk al jarenlang aan een depressie lijd. Eén van de manieren om mij daar van af te leiden was werken. Het gaf me de prikkels die ik nodig had om te kunnen blijven functioneren. Daartoe had ik steeds meer werk nodig om me goed te voelen. Nu werk ik aan een leven waarin ik niet alleen meer mijn werk nodig heb om gelukkig te zijn. Vroeger vroeg ik mij aan het einde van de dag af: wat heb ik vandaag gedaan? Nu is de vraag: hoe heb ik me vandaag gevoeld? 
(katrien.stragier@jobat.be)  
9 augustus 2019Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Het bedrag van de werkloosheidsuitkeringen is gelijk aan een bepaald percentage van je laatst verdiende loon, maar er is wel een loongrens.
Voor leerkracht Mart Steiner van VGC en directrice Annelies Alloing van talent.brussels klonk werken in Brussel als muziek in de oren.
Eat, sleep, work, repeat. Geleefd worden, verre van aangenaam, maar voor velen heel herkenbaar. Hoe komt dat? En belangrijker: hoe geraak je dat gevoel kwijt?
Voel jij je wel eens futloos na een dag vol Zoom-vergaderingen, Teams-meetings en videochats? Je bent niet alleen. Enkele tips!
"Het is koud op kantoor. Een officiële klacht indienen, durf ik niet. Wat kan ik doen?"
Bij Aquafin halen ze het groen gas zelf uit het slib van het afvalwater en injecteren ze het daarna op het aardgasnet. Een primeur in Vlaanderen.
We worden zonder grenzen geboren, maar grenzen stellen en je bewust worden van jouw grenzen is enorm belangrijk voor goede werkrelaties.
Hoe kun je als pas afgestudeerde het vlotst doorstromen naar je eerste job? Met een hoger diploma in de hand, zo blijkt...
Let op: het is niet omdat je vanuit je zetel kunt vergaderen, dat je de werketiquette zomaar overboord moet zwieren!
Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Door de coronacrisis ontdekken heel wat werknemers de voordelen van flexibel werken. Maar wat zijn alle juridische mogelijkheden?
Een sollicitatiegesprek gehad? Je denkt dat je het goed gedaan hebt? Nu is het enkel nog afwachten … En daar ga je misschien de mist in.
Febelfin Academy, het opleidingscentrum voor de financiële sector, kiest resoluut voor een combinatie van leervormen, van e-learnings tot interactieve sessies met lesgevers.
Goed nieuws: het betaald vaccinatieverlof is voor heel wat werknemers een feit. Wat zijn de voorwaarden en hoe vraag je het aan?
We vroegen aan een gepensioneerde ‘inspecteur van de beweging bij de spoorwegen’ naar zijn vroegere job en zijn pensioen…
Hoewel permanente bijscholing belangrijk is op de arbeidsmarkt van vandaag, blijkt het gebruik van opleidingscheques jaar na jaar achteruit te gaan.
De socio-culturele sector is een zeer gevarieerde sector. Allerhande profielen zijn er troef. Maar hoe ziet hun loon eruit?
Op 26 november 2021 organiseert Jobat in het Genkse C-mine voor het eerst sinds lang een fysieke jobbeurs. Met ruim 40 werkgevers is de beursvloer uitverkocht.
We vroegen aan Inge (54) uit Mortsel hoeveel zij verdient en wat haar job precies inhoudt...