Het helpt natuurlijk als je je gesprekspartner al kent en als je er ook al mee gesproken hebt wanneer hij zeker niet aan het liegen was. Je zal dan veel gemakkelijker merken of iemand zich abnormaal gedraagt. Vooral de lichaamshouding, de lach en de manier waarop iemand probeert over te komen, vertellen veel over het waarheidsgehalte van de woorden van de spreker.

Probeer op de volgende drie zaken te letten wanneer je iemand op een leugen wil betrappen.

1. Non-verbale aanwijzingen

Iemand die liegt, weet vaak welke woorden hij moet gebruiken, maar niet welke gebaren hij daarbij moet maken. Meestal houden leugenaars hun lichaam erg stil wanneer ze aan het liegen slaan. Ze spreken minder luid, ademen trager, knipperen minder met de ogen en richten hun blik op de grond. Het kan ook gebeuren dat ze – precies om geloofwaardiger over te komen – hun gesprekspartner juist recht in de ogen gaan kijken. Tijdens een normaal gesprek kijken we slechts zestig procent van de tijd in de ogen van onze gesprekspartner.

Na het vertellen van een leugen vertonen mensen meestal tekenen van opluchting. Dat is de reden waarom politiemensen een ondervraging vaak abrupt afbreken. Ze hopen dat de verdachte zich door zijn opluchting zal verraden.

2. Verbale aanwijzingen

Wanneer iemand een leugen vertelt, doet die dat vaak in een afstandelijke, niet-formele taal. Ook de Amerikaanse ex-president Bill Clinton gebruikte geen spreektaal op het moment dat hij zijn affaire Monica Lewinsky ontkende: “I did not have a sexual relationship with that woman, Miss Lewinsky.” Leugenaars zullen hun verhaal ook vaak opsmukken met veel details.

3. Leugenaars vertellen hun verhaal doorgaans in perfect chronologische volgorde

Het wordt pas moeilijk wanneer ze hetzelfde verhaal achterstevoren moeten opdissen. Wie de waarheid vertelt, kan dat wel, want mensen onthouden een verhaal doorgaans in emotionele volgorde van belangrijkheid. Wanneer leugenaars hun relaas moeten omdraaien, is de kans groot dat ze door de mand vallen.

(mo) - Bron: Express.be