Sportjournalist Frank Raes: ‘Ik stond daar tussen die échte dokwerkers …'

Heb jij ooit vakantiewerk gedaan?

Zeker, dat heb ik veel gedaan. De leukste van allemaal was toen ik in de haven werkte tussen de echte dokwerkers. Ik had de job via een vader van een vriend van mij. Ik was toen ongeveer 17 jaar denk ik. Elke dag reed ik met de fiets van Brasschaat naar de haven. Ja, het was best hevig werk. En in alle soorten weer.

Ik moest er sleuren met zakken cement en appelsienkisten. Paletten waren er toen nog niet. Vaak moesten we ook stalen buizen versleuren of stalen platen ‘aanklikken’. Dat was gevaarlijk en stresserend werk: er mocht niks verkeerd gaan of er gebeurden ongelukken. Ik herinner me nog dat het ook fijn was dat we als volwassenen werden beschouwd, tussen de échte dokwerkers. En bovendien verdiende het goed.

Wat was de zwaarste vakantiejob die je ooit gedaan hebt?

Dat was in de wegenbouw. Ook weer via een papa van een vriend. Samen met de andere wegenarbeiders werd ik ’s ochtends opgepikt door het buske dat ons naar het werk bracht. Het was heel zwaar werk. Ik moest er heel de dag kasseien aangeven en veel gebukt staan. Het was enorm vermoeiend voor de rug. Trainen voor de voetbal was er ’s avonds niet meer bij. En ook ’s morgens opstaan, kostte me dikwijls veel moeite. Ik heb soms gedacht om er mee te stoppen … Mijn moeder riep dan: “Alé jong, ni blijven liggen hé. Straks is het buske hier.” Nu - al bij al - het was zwaar, maar slechte herinneringen heb ik er niet aan.

Hoeveel werd je toen betaald?

Goh, daar heb ik geen idee meer van. Duizend frank per dag? Dat was veel geld in die tijd. Ik kreeg hetzelfde als de volwassen werkmannen. Ja, na drie weken had ik toen een schone sloef verdiend.

(mr)