Hoe ziet de job van rijlesgever eruit?

Pittig: de rijopleiding C tot vrachtwagenchauffeur. (foto: Rijschool Merelbeke)

“Rijles geven is intensief 1-op-1 onderwijs”, zegt Francis Roets. “Een héél sociale job ook, want je krijgt alle lagen van de bevolking over de vloer. Neem nu al die dertigers die toch nog een rijbewijs willen behalen: die verwachten een heel andere aanpak dan een 18-jarige. Als rijschool hebben we daarbij een maatschappelijk taak: meewerken aan veiliger verkeer. Simpel voorbeeld: we leren je óók om niet in de auto te stappen als je gedronken hebt. Op menselijk vlak kunnen we een enorm verschil maken.

Daarom geven we in samenwerking met de Vlaamse Stichting Verkeerskunde (VSV) ook cursussen aan doelgroepen zoals ouderen, bijvoorbeeld in de vorm van een verkeersquiz. We trekken mee aan de kar om terugkommomenten te organiseren: die zijn verplicht 6 tot 9 maanden nadat je je rijbewijs behaalde. En wie zijn kinderen wil leren rijden, heeft een vormingsmoment van 3 uur nodig. Naast rijles geven we ook verplichte nascholing voor bus- en vrachtwagenchauffeurs. Dat hoort allemaal bij de job.”

Altijd werk

Rijlesgever is dus een beroep met heel wat om het lijf. “Samen met de Oost-Vlaamse promotor van beroepsopleidingen Edulogia en andere erkende rijscholen proberen we het beroep nog meer inhoud en kwaliteit te geven”, vertelt Francis Roets. “Dat is nodig, want we hebben een chronisch gebrek aan nieuwe lesgevers. Bovendien zijn door de Europese regelgeving voor rijbewijzen voor auto’s, motoren, vrachtwagens en bussen de examens een stuk moeilijker geworden, waardoor natuurlijk ook de rijopleidingen langer werden.

Professionele vrachtwagen- en buschauffeurs moeten hun vakbekwaamheid behalen en binnen de 5 jaar verplicht 35 uur nascholing volgen. De komende twee jaar hebben we onze handen vol met die nascholingen. Tegelijk is zeker de weg naar het compleetste brevet (V, praktijklesgever B+E, C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D en D+E) behoorlijk pittig. Het vraagt een investering en heel wat geduld, want zonder brevet kan je geen les geven. De schaarste aan lesgevers komt niet uit de lucht vallen.” 

Voor iedereen

Om rijles te mogen geven, moet je je dus omscholen. “Voor ieder van ons was dit ooit een nieuw beroep”, zegt Francis Roets. “We hebben ex-chauffeurs, een ballonvaarder, een telecommedewerker, horecapersoneel, een journalist, … Hoe meer brevetten je hebt, hoe flexibeler je kan werken. Combineer je verschillende brevetten, dan kom je vlot aan een voltijdse job, maar ook als deeltijdse of losse medewerker die enkel cat. B mag geven, heb je werk.

Vrouwelijke lesgevers zien we heel graag komen, omdat we veel vrouwelijke kandidaat-chauffeurs als klant hebben. Ook al schrikt het onderdeel mechanica soms af en zijn de werkuren niet altijd evident, toch beleef je met een passie voor lesgeven veel plezier aan deze job. Flexibele uren kunnen trouwens heel aangenaam zijn: je kan rustig naar de winkel of je kan twee jobs combineren, omdat je als rijlesgever zelfstandige bent.”

Overal psycholoog

Je leert bovendien voortdurend bij, en niet alleen over de verkeersregels. “Bij ons volgt iedere lesgever de verplichte 12 uur bijscholing, maar daar zitten we allemaal boven”, zegt Francis Roets. “Dat ben je aan je cursisten verplicht, toch? Ik volg nu zelf een cursus elektrische voertuigen: dé grote golf die eraan komt. Moeten we nog leren schakelen? We gaan sowieso naar een one pedal systeem, zoals in een Kia Niro. Elektrisch en adaptive cruise control worden de norm. Onze tijd kunnen we als lesgever dus beter besteden aan meer verkeers- en technologisch inzicht. Door de opkomst van autodelen moet je je als chauffeur snel thuis voelen in een ander type auto.

Ook de smartphone heeft een groeiende rol in het verkeer, denk maar aan Waze-navigatie. We blijven onze activiteiten differentiëren. Je kan je ook specialiseren in chauffeurs met rijangst, mensen met leer- en concentratieproblemen of autismespectrumstoornis. Een lesgever met psychologisch inzicht heeft een dikke streep voor. Met 18-jarigen werkt de ‘instructeur’-aanpak sowieso niet meer. Elke klant vereist maatwerk dat ver voorbij ‘autorijden’ gaat. Je hebt zo veel mogelijk bagage nodig, maar je moet perfect weten bij wie je op welke knoppen moet drukken. Als lesgever vind je jezelf continu opnieuw uit – en dat maakt het boeiend.”

(Wieland De Hoon)