Drie jaar geleden stapte Dries Nollet naar z’n personeelsverantwoordelijke met de vraag of hij tijdskrediet kon krijgen. “De combinatie van m’n fulltimejob en de verbouwingen in m’n huis in Gent maakte dat ik continu onder druk stond. Dit was niet het leven dat ik voor ogen had. Ik heb het geluk gehad dat m’n werkgever vrijwel onmiddellijk ingestemd heeft om me tijdskrediet te geven. We kwamen overeen dat ik vier dagen per week zou werken. Dit hield wel in dat ik ongeveer 20 procent minder loon zou verdienen, maar in ruil daarvoor kreeg ik per week drie dagen die ik kon invullen zoals ik dat wou. Een begin van een leven waarin ik me een pak rustiger ging voelen.”

Vandaag werkt Dries nog altijd vier vijfde. Weliswaar niet langer onder het statuut van tijdskrediet, maar met een deeltijds contract. “Dit heeft gevolgen voor m’n pensioen maar de kwaliteit van leven die ik ervoor in de plaats krijg, maakt dat ruimschoots goed.” Dries voegt eraan toe dat hij door vier vijfde te werken ook geleerd heeft om zijn tijd zo optimaal mogelijk te benutten. “Doordat vijf dagen op vijf werken de norm is, kun je er niet omheen dat je ‘out of the norm’ bent. Maar het doet je stilstaan bij wat je echt wilt. Het is toch niet omdat het systeem je iets oplegt dat je daar ook in mee moet gaan?”

Passie of zakelijk inzicht?

Je vaste baan bij de overheid inruilen voor een voltijdse loopbaanonderbreking. Voor Geeraard De Groote was het een gigantische, maar ook logische stap. “Mijn liefde voor muziek zette me aan tot een sprong in het onbekende. Zou het niet prachtig zijn om met mijn zaak mensen te adviseren over welk muziekinstrument het best bij hen past?”, stelt hij. “In 1988 ging ik een huurpacht van negen jaar aan en startte ik mijn eigen muziekhandel in Brugge. Snel stelde ik vast dat passie niet voldoende is om een succesvolle zaak uit de grond te stampen. Er komt ook heel wat zakelijk inzicht bij kijken.”

Oud worden à la Aznavour

Geeraard heeft nooit spijt gehad dat hij negen jaar als zaakvoerder door het leven is gegaan. “Vandaag zijn er nog altijd klanten die me aanspreken. Uit die menselijke contacten haal ik nog altijd veel voldoening”, aldus Geeraard, die binnenkort zestig wordt.

“Ik werk vier vijfde, nog altijd bij dezelfde overheidsorganisatie. Daarnaast gaat al m’n vrije tijd naar m’n passie: gitaar en saxofoon spelen. In juli en augustus werk ik parttime want dan is m’n agenda als muzikant volgeboekt. Een goede combinatie: een job die me werkzekerheid biedt en tijdskrediet waardoor ik m’n passie kan beleven”, stelt hij. “Al heb ik nog ambities: een nieuw instrument leren bijvoorbeeld. Oud worden met mijn muziek zoals Charles Aznavour dat zo prachtig doet, daar teken ik onmiddellijk voor.”

(nd) 

Tijdens de periode dat Geeraard zijn muziekhandel uitbaatte, heeft hij veel geleerd. “Ik kom uit een familie van loontrekkenden. Ervaring met het zelfstandige statuut had ik dus niet. Al doende ben ik erachter gekomen hoe belangrijk het is om een financieel plan te hebben, om je marketing te verzorgen en een sterk netwerk uit te bouwen. De wetten van handel drijven, zijn bikkelhard. Als je moet concurreren tegen grote concerns die aan veel goedkopere prijzen dan jij kunnen inkopen, dan weet je dat het een strijd is die je niet kunt winnen. Het was dan ook de belangrijkste reden waarom ik na negen jaar m’n zaak heb stopgezet en ben teruggekeerd naar de overheidsinstelling waar ik actief was.” 12 juni 2018