“Ik heb diep gezeten”, vertelt Eric Soufnanguel (53), sinds zes maanden aan de slag als service delivery manager bij Federale Verzekeringen in Brussel. “Ik ben in die functie onder meer verantwoordelijk voor de helpdesk en het ondersteunen van medewerkers op het vlak van informatica. Voordien was ik 25 jaar actief in de ICT-sector en stond in voor de support naar klanten en medewerkers”, vertelt Eric Soufnanguel. Maar bij zijn laatste werkgever liep het fout. “Ik werd ontslagen en was werkloos gedurende vijftien maanden. Voor mij was dit een onvoorstelbaar lange periode. Ik ben heel snel beginnen zoeken en solliciteren naar een nieuwe job.”

500 sollicitaties

Eric Soufnanguel kon gebruikmaken van een outplacementtraject. “Maar dat stelde eerlijk gezegd niet veel voor”, vertelt hij. “Verwijzingen naar websites en informatie waren zowat de belangrijkste hulpmiddelen, maar echte ondersteuning ontbrak.” Zelf uitzoeken was de boodschap, met vallen en opstaan. “Vaak kreeg ik het deksel op de neus en af en toe werd ik er moedeloos van. Uiteindelijk heb ik meer dan 500 sollicitaties de deur uit gedaan”, stelt hij. In het begin solliciteerde ik zeer gericht, maar kreeg ik weinig respons. De rode draad doorheen de antwoorden luidde: u bent een heel goede kandidaat, maar met te veel ervaring. Ik vond dit een vreemde reactie, maar wellicht bedoelden bedrijven dat ik te duur was.”

Op drie kwart van de sollicitaties kwam overigens geen enkele reactie. “Een cursus functional business analist bij de VDAB zorgde in die periode voor houvast en regelmaat”, vertelt hij.

Profiel op LinkedIn

Toch kwam er uiteindelijk ook goed nieuws voor Eric. “Zeven maanden geleden werd ik gecontacteerd door mijn huidige werkgever. Ze hadden mijn profiel op LinkedIn gelezen toen ze op zoek waren naar een service delivery manager”, vertelt hij. “Vanaf het eerste telefonische gesprek was er een match: zij konden mij overtuigen met hun verhaal en ik kon hen overtuigen met mijn achtergrond. Ze waren op zoek naar een ervaren medewerker om de informaticaprocessen in het bedrijf te optimaliseren, iemand die bovendien bekwaam was om leiding te geven. Dit waren allemaal competenties die niet door andere bedrijven werden gedetecteerd.”

Nooit de moed opgeven

Op de arbeidsmarkt zijn 50-plussers een groep met specifieke eigenschappen.

“50-plussers staan stevig in hun schoenen, ze hebben het allemaal al eens meegemaakt. Ze weten hoe ze met mensen moeten omgaan en laten zich niet snel uit hun lood slaan”, somt Eric op. “Voor mensen die in een gelijkaardige situatie verkeren zou ik zeggen: nooit opgeven, altijd hoop houden. Het is zeker geen gemakkelijke periode geweest, maar achteraf gezien ben ik blij dat ik doorgezet heb.”

Op ‘oudere’ leeftijd overstappen

Het zijn uitzonderingen, maar toch zijn er nog mensen die zelf de stap zetten om als 50-plusser van werk te veranderen. Peter Schatteman (55) is zo iemand. Hij werkt vandaag als productiedirecteur bij Daddy Kate in Jette, een fusiebedrijf van verschillende grafische ondernemingen. “Ik sta er in voor het volledige productieproces, van de planning tot de organisatie en opvolging, de aankoop van grondstoffen enzovoort. Een belangrijk deel van mijn functie is ook om mensen te coachen en bij te sturen.”

Leergierig

Ook al is het dezelfde sector, dat betekent niet dat Peter zich niet moest aanpassen. “Het idee dat 50-plussers niet meer bereid zijn om bij te leren, klopt niet”, stelt hij resoluut. “Ik word nu geconfronteerd met taken die ik in het verleden niet uitvoerde. Het betreft dan onder meer analyses maken, rapporten schrijven en managementtaken. Als je bereid bent om nieuwe competenties te verwerven, dan leer je die zaken snel, ook al vraagt het een aanpassing, zeker tijdens een inwerkperiode.”

Verkeerde perceptie

Ook al werd Peter Schatteman zelf gevraagd door zijn nieuwe werkgever, toch beseft hij dat niet iedereen er eenzelfde houding op nahoudt. “Veel bedrijven hebben nog een verkeerde perceptie over 50-plussers: ze vrezen dat we komen uitbollen, vier vijfde willen werken en op weg zijn naar ons pensioen”, vertelt hij.

Maar voor de huidige 50-plussers strookt dit beeld niet met de werkelijkheid. “Ze zijn zeker nog gedreven en het zijn mensen waarop je kunt rekenen voor een langere periode. Wanneer bedrijven tot dit inzicht komen, krijgen we automatisch weer meer kansen. Onze generatie moet ook zelfbewuster worden en haar troeven duidelijk in de verf zetten. Al is ook begeleiding bij het zoeken naar werk zeker meegenomen”, besluit Peter Schatteman.

(bv) 

Peter bleef aan de slag in dezelfde sector. “Ik werkte voordien in een gelijkaardig, gezond grafisch bedrijf. Geruime tijd geleden werd ik gecontacteerd door de directie van Daddy Kate. Zij konden mij ertoe bewegen om de overstap te maken, wat niet zo vanzelfsprekend was op mijn leeftijd”, vertelt hij. “Mijn ervaring om grotere groepen aan te sturen als productiedirecteur in een vorige werkkring was een van de argumenten om mij binnen te halen. Dat is een grote troef van 50-plussers: iemand van 30/40 jaar is nog niet bekwaam om grote groepen aan te sturen. Bovendien was mijn technische kennis van de grafische wereld van onschatbare meerwaarde. Naar die combinatie was mijn huidige werkgever op zoek en daarom paste ik in het plaatje.”