Tom Waes met zijn leermeester, Bart De Pauw

“Toen ik acht jaar geleden bij Woestijnvis begon te werken als redacteur wist ik niets van het vak. Alles was nieuw voor me. Wist ik veel wat een betacam-cassette was of hoe je een tv-programma maakte. Ik mag wel zeggen dat ik het geluk heb gehad onder de vleugels van Bart De Pauw te belanden. Hij heeft me geleerd dat tv-maken hard werken is, herwerken ook, tot je zelf vindt dat het goed zit. Die mentaliteit heb ik zowat van hem geërfd.”

Bart De Pauw: “Ik was op zoek naar nieuwe mensen toen Tom Lenaerts me een vriend van hem aanraadde die weliswaar niet in het milieu zat, maar wel geweldig zijn plan kon trekken en enorm verstandig was. Of ik hem niet eens wou testen? ‘Maar’, zei hij, ‘het is wel een beroepsduiker.’ Niet dat dat mij zoveel uitmaakte. In dit vak lopen er heel veel mensen rond die van ergens anders komen. Zelf heb ik bijvoorbeeld geen diploma.”

‘Het grappige is dat ik helemaal geen tv-mens was toen ik onder Barts vleugels belandde’

“Het grappige is dat ik eigenlijk helemaal geen tv-mens was. Toen ik als duiker werkte, keek ik amper televisie. Maar mijn eerste gesprek met Bart zat meteen goed. We zijn een pint gaan drinken en een paar dagen later mocht ik beginnen.”

Bart De Pauw: “Tom is er in van in het begin honderd procent voor gegaan. Hij was voortdurend met zijn vak bezig en, belangrijk, je kon op hem rekenen. Hij had een geweldige drive, was zeer leergierig en wist ook vrij snel dat tv-maken zijn ding was. Vanaf dan heeft hij zich echt gesmeten. Het is geen type dat om tien uur toekomt en om halfvijf weer vertrekt.”

“Bart is nooit bang geweest om op het laatste moment alles om te gooien. Zelfs al is er tijdsdruk, zelfs al gebeurt er van alles rond hem. Als hij beslist om iets te veranderen of iets opnieuw te draaien, doet hij dat ook. Dat is lastig, maar soms moet je dat durven.”

Bart De Pauw: “Het systeem is heel eenvoudig. Ofwel is iets grappig, of niet. Ofwel is een idee goed, of niet. Je hebt meer kans op drie goede moppen als je er vijftig verzint waarvan je er zevenenveertig wegsmijt, dan als je er tien bedenkt. Niet iedereen doet dat, maar zelf ga ik altijd over meer dan één nacht ijs.”

“Goede ideeën heb je of niet. Een van Barts talenten is het herkennen van een goed basisidee. Maar dat is maar tien procent van het werk. Vanaf dan kom je voortdurend jezelf tegen. Dan komen de praktische problemen op je af. Daar kan je aan werken, maar die tien procent, die inspiratie, dat kan je volgens mij niet leren.”

Bart De Pauw: “Een idee is maar zo goed als de invulling die je eraan geeft. Je kan een geweldig goed idee hebben in het genre van: we sturen een groep mensen ergens naartoe en één iemand is de mol en die saboteert de boel. Maar dan begint het pas. Hoe giet je dat in een tv-programma? Wat saboteert die mol? Welke opdrachten laat je uitvoeren waar de kijker iets aan heeft?”

Het leuke aan Bart was dat hij, ondanks zijn Schalkse Ruiters-succes, toch een gewone hardwerkende gast is gebleven - zeker geen vedette - die gewoon goede tv probeert te maken. Door de jaren heen heeft Bart de lat steeds hoog voor me gelegd. Hij stuurde en verbeterde, maar dat vond ik helemaal niet erg.”

Bart De Pauw: “En het heeft geloond. Voor iemand die een kleine tien jaar terug niets van tv kende, heeft Tom een mooie carrière gemaakt. Hij heeft zichzelf omgeschoold tot iemand die iets kan bedenken, die kan monteren, die weet hoe je iets moet filmen ... Tot een volwaardig televisiemaker én -figuur.”

(wv)