"Veranderingen worden vaak in cao’s gegoten. Die zijn helemaal niet van toepassing op de overheid." (Inger De Wilde, onderzoekster Public Administration & Management Universiteit Antwerpen)

Bij de uitvoering van het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden wordt volop ingezet op de private sector. Toch bevat dit akkoord heel wat elementen die ook een invloed hebben op werknemers in overheidsdienst.

“De uitvoering daarvan wordt momenteel doorgeschoven naar volgend jaar”, zegt Inger De Wilde. Zij is onderzoekster bij de onderzoeksgroep Public Administration & Management bij de Universiteit Antwerpen.

Deze manier van werken zorgt voor vraagtekens, bijvoorbeeld rond de veranderingen die het eenheidsstatuut voorziet wat betreft de verplichte motivering bij ontslag. Deze discussie is in de overheidssector al langer gaande. “Veiligheidshalve motiveren veel besturen een ontslag. Een duidelijke regeling bestaat daar echter niet voor. En in tegenstelling tot wat velen denken, vallen er ook binnen de overheid regelmatig naakte ontslagen.”

Andere regels

Ook het veralgemeende recht op outplacement en andere maatregelen die de inzetbaarheid van de werknemers op de arbeidsmarkt moeten verhogen, zorgen voor onduidelijkheden bij overheidsorganisaties. “Hoe zullen ze dit moeten toepassen? Wie bepaalt de precieze modaliteiten? Bovendien staan weinig overheidsorganisaties te springen om dit toe te passen. Dat zal in de privésector misschien ook wel zo zijn, maar daar bestond het recht op outplacement voor 45-plussers al. Bij de overheid is dit nieuw”, aldus Inger De Wilde.

Een ander pijnpunt is dat een aantal nieuwigheden in het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden geregeld worden via cao’s opgesteld in de Nationale Arbeidsraad en/of het bevoegde paritaire comité. “Het probleem daarmee is dat die helemaal niet van toepassing zijn op werknemers in overheidsdienst”, zegt Inger de Wilde.

Volgens de onderzoekster gaat men bij de opmaak van nieuwe regelgeving voorbij aan de specificiteit van contractuele tewerkstelling in de overheidssector. “Tijdens onderhandelingen focust men zich vaak heel hard op de private sector en kijkt men de overheid – vaak onbedoeld - gewoon over het hoofd, terwijl het toch om zo’n 10 procent van de werkende Belgen gaat.”

(wv)