Wat doet een inclusiecoach?

“Als coach luister je niet alleen vanuit je hoofd maar ook vanuit je hart.” (Arlette Mattheeuws, inclusiecoach bij kinderopvang De Blauwe Lelie)

Om erachter te komen wat de job precies inhoudt, klopten we aan bij Arlette Mattheeuws. Zij ging in 2014 als inclusiecoach aan de slag. De idee van inclusie, zeg maar de insluiting van iedereen en dus ook van achtergestelde groepen, sprak haar al op jonge leeftijd aan. En dat toen inclusie nog geen modewoord was.

Arlette is vandaag inclusiecoach bij De Blauwe Lelie, het centrum voor inclusieve kinderopvang in Brugge. “Als jong meisje kwam ik een aantal keren in contact met mensen met een beperking. Ik merkte hoe zij vaak door andere mensen geweerd werden en daardoor snel in een isolement terechtkwamen. Dat raakte me”, vertelt ze. Die confrontatie werd naar eigen zeggen haar drijfveer om later voor een loopbaan in de zorgsector te kiezen.

“Ik wilde een job waar ik mensen met een beperking kon bijstaan en hun oplossingen kon aanreiken waarmee het voor hen mogelijk werd een zo normaal mogelijk leven te leiden. Vandaag is mijn drijfveer nog steeds dezelfde. Alleen probeer ik mijn droom nu binnen de wereld van de kinderopvangcentra te realiseren. Zodat ook kinderen met een beperking zich welkom voelen.”

Aanwezig op de werkvloer

Als coach hanteert Arlette een aantal vuistregels. “Wij zijn een centrum voor inclusieve kinderopvang. Dat houdt in dat wij kinderen met en zonder beperking opvangen. Vanuit mijn rol als coach wil ik oplossingsgericht denken zoveel mogelijk stimuleren. Niet de diagnose maar de oplossing staat bij ons centraal.”

Arlette is het type coach dat zeer aanwezig is op de werkvloer. Daar komt ze te weten wat er leeft. Zowel bij de medewerkers als bij de kinderen. “Ik moedig het team en de teambegeleiders aan om hun bezorgdheden te uiten. Ze weten dat ze met hun vragen bij mij terechtkunnen. Misschien heb ik niet altijd het pasklare antwoord, maar door in alle openheid samen in overleg te gaan, komen we tot oplossingen. Dat is mijn overtuiging.”

Maat- en teamwerk

In een inclusieve kinderopvangcentrum stimuleert men kinderen om op maat van hun kunnen stappen in hun groeiproces te zetten. Voor sommige kinderen kan dit gepaard gaan met een intensief traject. “Binnen onze opvang lassen we individuele momenten in waarop we kinderen gaan stimuleren. Dat kan tijdens een algemeen spelmoment. Het kind zelf blijft echter altijd centraal staan. Stellen we bijvoorbeeld vast dat het kind die aandacht niet leuk vindt, dan zoeken we naar andere oplossingen”, stelt ze. “Doordat ik veel ervaring heb kunnen opbouwen in het omgaan met mensen met een beperking, beschik ik over heel wat tips die ik graag met m’n collega’s deel.”

Arlette is naar eigen zeggen een fervente fan van teamwerk. Het biedt het voordeel dat je zorg vanuit meerdere invalshoeken benadert. Zeker voor kinderen die ‘anders’ zijn, is dit een pluspunt. “Binnen onze kinderopvang zijn niet alleen kinderbegeleiders actief. Je treft er ook andere professionals zoals kinesisten, logopedisten of ergotherapeuten aan. Samen kunnen we echt maatwerk aanbieden.”

Op je bestemming geraken

Arlette voegt eraan toe dat binnen de Brugse zorgregio (Beernem, Oedelem, Damme, Oostkamp, Zedelgem, Jabbeke, Brugge) ook andere centra voor inclusieve kinderopvang beroep op haar kunnen doen. “Soms gebeurt het dat een bepaalde kinderopvang de vraag krijgt om een kind met een extra zorgbehoefte op te vangen. en dat ze daarmee nog nooit eerder te maken kregen. Dan kunnen ze op mij beroep doen en kunnen we samen kijken hoe we die situatie het best aanpakken.”

Wat Arlette tijdens haar jaren al coach vooral geleerd heeft? “Als coach wil je vooral empathie aan de dag leggen. Dan luister je niet alleen vanuit je hoofd maar ook vanuit je hart. Vanuit die houding kan je het team het best ondersteunen en tot oplossingen komen die door het team gedragen worden. Ik zie me vooral als iemand die een proces begeleidt en mensen helpt om op de bestemming die we samen uitstippelen, te komen. Hoe ze daar geraken, is niet de essentie. Wel dat we er geraken.”

(nd)