Discriminatie in de uitzendsector: 'Ook allochtonen maken fouten'
Ja, er wordt gediscrimineerd op de arbeidsmarkt en neen, dat valt niet goed te praten. Maar hoe komt dat?
De Verenigde Naties voerden de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie in naar aanleiding van het bloedbad in Sharpeville in Zuid-Afrika op 21 maart 1960. De politie opende toen het vuur op een groep vreedzame zwarte betogers die demonstreerde tegen de apartheid. Tientallen van hen werden gedood.
De apartheid is inmiddels afgeschaft, maar racisme en discriminatie zijn nog niet verdwenen. En niet alleen in Zuid-Afrika. Tal van landen over de hele wereld staan vandaag stil bij het onrecht dat individuen en groepen elkaar aandoen.
Onze huidskleur blijft dus relevant. Ook op de werkvloer. “Je moet kunnen erkennen dat Nelson zwart is, Maria ouder is en Steven homo is. Wat niet betekent dat dit op het voorplan moet staan of op de werkvloer moet uitgeschreeuwd worden tijdens een discussie. Niet over zaken zoals huidskleur praten, kan dingen pijnlijker maken. Bazen hebben hierin een grote rol te spelen: zij moeten een klimaat creëren waarin mensen zichzelf kunnen zijn”, vertelt Evan P. Apfelbaum op cnn.com. Apfelbaum is assistent-professor Organizational Studies aan de Amerikaanse MIT Sloan School of Management.
Met je in te houden op het werk omdat iemand een andere huidskleur heeft, doe je je collega geen plezier. Hoe opener je hierover praat, hoe minder kans op wrijvingen en hoe beter het teamwork zal zijn.
“Psychologisch onderzoek toont aan dat het ontkennen van de realiteit en de complexiteit van ras meer problemen kan creëren dan oplossen. Het kan zelfs het opzetten van constructief beleid op het vlak van gelijke rechten in de weg staan. Je kan dan wel doen alsof je er hetzelfde uitziet, onderzoek toont aan dat mensen bijna direct elkaars ras opmerken. Meestal in minder dan een zevende van een seconde”, zegt Apfelbaum.
“Werknemers uit minderheidsgroepen zijn meer – niet minder! – wantrouwig tegenover mensen die evidente zaken zoals ras uit de weg gaan dan tegenover de collega’s die er openlijk over praten.”
Het gaat zelfs verder. “Als je de huidskleur van je collega ontkent, ondermijnt dat niet enkel de indruk die je maakt tegenover die persoon, je maakt het ook moeilijker voor hen om beter te worden in hun job.” Een voorbeeld. Managers die de kerk in het midden willen houden, geven geen kritische feedback aan zwarte werknemers omdat ze anders misschien als racist zouden worden bestempeld. Kritische feedback die ze wel gewoon aan hun ‘witte’ werknemers zouden geven. Hoe kan die zwarte collega dan beter worden in zijn job of weten dat hij iets fout doet?
Niet spreken over huidskleur is begrijpelijk natuurlijk: het is de gemakkelijkste manier om om te gaan met moeilijke zaken of situaties. Niet dat je constant grappen en grollen moet maken over iemands huidskleur. Het is wel een pleidooi voor meer authenticiteit en transparantie op dit vlak. Het moet gewoon oké zijn om erover te spreken of te discussiëren. Iedereen zal meer op z’n gemak zijn op de werkvloer. “Soms is ras gewoon echt wel relevant, en er niet over praten op dat moment komt raar over en werkt contraproductief”, besluit Apfelbaum.
(mr)
21 maart 2012De Verenigde Naties voerden de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie in naar aanleiding van het bloedbad in Sharpeville in Zuid-Afrika op 21 maart 1960. De politie opende toen het vuur op een groep vreedzame zwarte betogers die demonstreerde tegen de apartheid. Tientallen van hen werden gedood.
De apartheid is inmiddels afgeschaft, maar racisme en discriminatie zijn nog niet verdwenen. En niet alleen in Zuid-Afrika. Tal van landen over de hele wereld staan vandaag stil bij het onrecht dat individuen en groepen elkaar aandoen.
Onze huidskleur blijft dus relevant. Ook op de werkvloer. “Je moet kunnen erkennen dat Nelson zwart is, Maria ouder is en Steven homo is. Wat niet betekent dat dit op het voorplan moet staan of op de werkvloer moet uitgeschreeuwd worden tijdens een discussie. Niet over zaken zoals huidskleur praten, kan dingen pijnlijker maken. Bazen hebben hierin een grote rol te spelen: zij moeten een klimaat creëren waarin mensen zichzelf kunnen zijn”, vertelt Evan P. Apfelbaum op cnn.com. Apfelbaum is assistent-professor Organizational Studies aan de Amerikaanse MIT Sloan School of Management.
Met je in te houden op het werk omdat iemand een andere huidskleur heeft, doe je je collega geen plezier. Hoe opener je hierover praat, hoe minder kans op wrijvingen en hoe beter het teamwork zal zijn.
“Psychologisch onderzoek toont aan dat het ontkennen van de realiteit en de complexiteit van ras meer problemen kan creëren dan oplossen. Het kan zelfs het opzetten van constructief beleid op het vlak van gelijke rechten in de weg staan. Je kan dan wel doen alsof je er hetzelfde uitziet, onderzoek toont aan dat mensen bijna direct elkaars ras opmerken. Meestal in minder dan een zevende van een seconde”, zegt Apfelbaum.
“Werknemers uit minderheidsgroepen zijn meer – niet minder! – wantrouwig tegenover mensen die evidente zaken zoals ras uit de weg gaan dan tegenover de collega’s die er openlijk over praten.”
Het gaat zelfs verder. “Als je de huidskleur van je collega ontkent, ondermijnt dat niet enkel de indruk die je maakt tegenover die persoon, je maakt het ook moeilijker voor hen om beter te worden in hun job.” Een voorbeeld. Managers die de kerk in het midden willen houden, geven geen kritische feedback aan zwarte werknemers omdat ze anders misschien als racist zouden worden bestempeld. Kritische feedback die ze wel gewoon aan hun ‘witte’ werknemers zouden geven. Hoe kan die zwarte collega dan beter worden in zijn job of weten dat hij iets fout doet?
Niet spreken over huidskleur is begrijpelijk natuurlijk: het is de gemakkelijkste manier om om te gaan met moeilijke zaken of situaties. Niet dat je constant grappen en grollen moet maken over iemands huidskleur. Het is wel een pleidooi voor meer authenticiteit en transparantie op dit vlak. Het moet gewoon oké zijn om erover te spreken of te discussiëren. Iedereen zal meer op z’n gemak zijn op de werkvloer. “Soms is ras gewoon echt wel relevant, en er niet over praten op dat moment komt raar over en werkt contraproductief”, besluit Apfelbaum.
(mr)
21 maart 2012Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Ja, er wordt gediscrimineerd op de arbeidsmarkt en neen, dat valt niet goed te praten. Maar hoe komt dat?
Is anoniem solliciteren de panacee om discriminatie (lees racisme) op de arbeidsmarkt tegen te gaan? Gelijke Kansen Minister Joëlle Milquet denkt van wel.
Meer dan een derde van de werkende Belgen is ervan overtuigd dat zijn werkgever discrimineert.
Als je denkt te maken te hebben met ongeoorloofde discriminatie kan je een schriftelijke klacht indienen bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding of bij het Instituut voor Gelijkheid van Mannen en Vrouwen.
Discriminatie op basis van een handicap of een gezondheidstoestand zijn in ons land verboden door zowel federale wetten als Vlaamse decreten, bij aanwervingen, promoties én ontslagen.
In welk Europees land voelen werknemers zich het meest slachtoffer van discriminatie op de werkvloer, op het vlak van huidskleur, geloof of achtergrond?
Ik voel me op mijn werk benadeeld en dit door geslacht, leeftijd, religie of ethnische roots. Kan ik hiervoor klacht indienen?
Vanaf 1 januari 2021 worden bedrijfswagens duurder… maar ook milieuvriendelijker. Hoe komt dat en wat betekent dit voor jou?
Werken in een laboratorium? Zowel de labojobs als de studenten laboratoriumtechnologie nemen toe. Met dank ook aan corona.
Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Meer dan een derde van de werkende Belgen is ervan overtuigd dat zijn werkgever discrimineert.
Ik voel me op mijn werk benadeeld en dit door geslacht, leeftijd, religie of ethnische roots. Kan ik hiervoor klacht indienen?
Als je denkt te maken te hebben met ongeoorloofde discriminatie kan je een schriftelijke klacht indienen bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding of bij het Instituut voor Gelijkheid van Mannen en Vrouwen.
Ja, er wordt gediscrimineerd op de arbeidsmarkt en neen, dat valt niet goed te praten. Maar hoe komt dat?
Discriminatie op basis van een handicap of een gezondheidstoestand zijn in ons land verboden door zowel federale wetten als Vlaamse decreten, bij aanwervingen, promoties én ontslagen.
In welk Europees land voelen werknemers zich het meest slachtoffer van discriminatie op de werkvloer, op het vlak van huidskleur, geloof of achtergrond?
Is anoniem solliciteren de panacee om discriminatie (lees racisme) op de arbeidsmarkt tegen te gaan? Gelijke Kansen Minister Joëlle Milquet denkt van wel.
Bij veel jobtesten zijn je persoonlijkheid en gedrag cruciale elementen. En vaak duiken dan die vier befaamde kleurtypes op.
Een overzicht van hoe de arbeidsmarkt voor een aantal ervaren ingenieursprofielen er de voorbije zes maanden uitzag...