Aangeboden door Wit-Gele Kruis
Ex-stagiaire en -stagebegeleider bij het Wit-Gele Kruis: “Wat hij me leerde, pas ik nog altijd toe
Na een stage van vijf weken wist Luana dat ze bij het Wit-Gele Kruis wou solliciteren. Haar stagebegeleider Frans speelde een grote rol in die beslissing. Intussen genieten de twee elke dag van hun job: Luana van haar werk als wijkverpleegkundige, en Frans, die intussen sterk doorgroeide binnen de organisatie, van zijn taken als adjunct-hoofdverpleegkundige. Nog altijd zijn ze geïnspireerd door elkaars blik op thuisverpleging. “Nergens anders kan je je zo ontplooien.”
Na zijn studies startte Frans Loos (46) bij het Wit-Gele Kruis in Genk, waar hij is opgegroeid. In 2013 maakte hij daar als stagebegeleider kennis met Luana Caccamese (33), die ook uit Genk afkomstig is en toen in haar laatste jaar verpleegkunde zat. Vlak nadat ze afstudeerde, ging Luana net zoals Frans aan de slag bij het Wit-Gele Kruis. Elf jaar later werkt zij er nog altijd als wijkverpleegkundige, terwijl Frans adjunct-hoofdverpleegkundige werd. “Maar we zijn nog altijd gewoon collega’s”, lacht hij.
Altijd goed omringd
“Al vanaf je stage merk je dat je hier volop je talenten kan benutten”, zegt Luana. “De begeleiding is een-op-een en je mentor is altijd bij je, waardoor je werkpunten sneller naar boven komen. Ook na je stage is er iemand op wie je kan terugvallen – en een heel team dat je ondersteunt. Deuren staan open en telefoons worden opgenomen. Je krijgt regelmatig de vraag wat de organisatie kan doen zodat je je nog beter zou voelen op het werk, en dat geldt ook voor mensen die hier al elf jaar werken.”
“Wat me misschien het meest is bijgebleven van mijn stage, was Frans’ rustige houding”, gaat ze verder. “Die nam ik over en heb ik nog altijd.” Frans verduidelijkt wat die houding typeert: “Ik vond het belangrijk om aan studenten mee te geven dat je op een positieve manier met de aanwezige druk kan omgaan, en dat je je er dus niet door moet laten opjagen. Als je zelf een ontspannen houding hebt, nemen je patiënten dat ook over.”
Mogelijkheden doorheen je volledige carrière
“Wat ik ook graag benadruk, is dat er weinig jobs zijn in de zorgsector waar je zoveel kansen krijgt om je op zoveel verschillende vlakken te ontwikkelen”, gaat Frans verder. “Het Wit-Gele Kruis wil echt in je investeren, en vormt zo een heel goede plek om je carrière uit te bouwen. Je kan je specialiseren in een zorggebied of doorgroeien naar een leidinggevende rol, bijvoorbeeld. Zo volgde ik opleidingen om stagementor en later referentieverpleegkundige te worden. Dat sprak me enorm aan”
Vijf jaar geleden kon Frans na een interne opleiding en sollicitatie doorgroeien tot adjunct-hoofdverpleegkundige. “Natuurlijk waren er nog tussenstappen, maar aan de hand van die mijlpalen kan je zien dat de organisatie je professionele ontwikkeling sterk ondersteunt. Zo blijf je jaar na jaar met plezier naar het werk komen. Mijn job blijft mij uitdagen. Tijdens covid kreeg ik bijvoorbeeld volledig nieuwe verantwoordelijkheden, en nu ligt het plan op tafel om de drie Genkse afdelingen te laten samenvloeien.”
“Elke dag is boeiend”
“Het mooiste aan de job is hoe je thuiskomt bij je patiënten”, vindt Luana. Ze is nog altijd even enthousiast en gemotiveerd als tijdens haar stage. “Daarnaast heb je een gevoel van vrijheid. Je stapt in je auto en je bent buiten! En dat mijn ronde vlak bij mijn woonplaats ligt, is ook zalig.” Frans knikt enthousiast: “Wat ik ook fijn vind, is dat hoewel we zelfstandig werken, je hele team toch achter je staat. Verder kennen Luana en ik de wijken van Genk goed. Door de historiek van de mijnen hebben we hier een heel diverse gemeenschap, en achter elke deur schuilt een andere persoonlijkheid die vraagt om een andere manier van werken. Dat maakt elke dag boeiend. Geen enkele afdeling van het Wit-Gele Kruis is dezelfde, maar je eigen afdeling voelt als thuis aan.”
Hoewel Luana liever niet heel ver vooruitkijkt, heeft ook zij interesse om door te groeien. “Nu mijn kindjes wat groter zijn, heb ik die ambitie, ja. Het technische aspect van zorgverlening spreekt me sterk aan, en ik krijg de kans om bijvoorbeeld bloedafnames te doen of infuustherapie te geven. Tegelijk zie ik ook de rol van wijkteamcoach wel zitten. Ik bouw nog even mijn kennis en ervaring op, en dan zie ik wel wat er op mijn pad komt. Net als Frans zal ik alle kansen nemen die ik krijg.”