Bijna de helft van de werknemers (47,4%) zegt dat er op zijn huidige of vroegere werkplek al eens gestaakt is. Iets meer dan de helft (52,3%) heeft zelf het werk al neergelegd. Gemiddeld duurden die stakingen 2 tot 3 werkdagen. Voor het merendeel van de respondenten (85%) is het meer dan een jaar geleden dat ze nog gestaakt hebben.

De voornaamste reden om te staken blijken looneisen, onzekerheid over de toekomst, eisen omtrent extralegale voordelen en ontslag te zijn.

Niet elke actie leidt echter tot het verhoopte resultaat. Slechts in een kwart van de stakingen haalden de vakbonden hun eisen grotendeels binnen. De directie trok iets minder vaak (16,9%) aan het langste eind. Meestal (57,4%) maakte een compromis een einde aan de sociale onrust.

Waarom staken?

Wie deelneemt aan een staking doet dat vooral omdat hij achter de reden tot staken staat (40,8%), uit solidariteit met getroffen werknemers (40,4%) of uit sociale druk (15%). Wie nog nooit gestaakt heeft, zegt het engagement te missen (22,1%), denkt dat staken toch niets uithaalt (21,8%) of vreest zijn job zo te verliezen (10,6%).

Vier op de tien bevraagde werknemers verkondigen dat ze zeker zullen deelnemen aan toekomstige stakingen bij hun huidige werkgever, vooral uit solidariteit. De helft van de werknemers zegt aangesloten te zijn bij een vakbond.

(wv)

De enquête gebeurde online in de maand februari. Het profiel van de respondenten: 9,7% arbeiders, 80,2%bedienden, 10,1% kaderleden.