Tom Coninx: Hovenier

Mijn vader werkt al bijna 30 jaar voor de televisie. Hij leefde lang in het sportwereldje, reisde voor zijn job, ontmoette vele interessante mensen. Dat fascineerde mij als kind. Geen wonder dat ik in zijn voetsporen trad. En al geeft zo’n spannend competitieslot als dat van de Jupiler League mij een enorme boost, intussen ken ik ook de minder prettige kantjes van dit beroep. Je bent sociaal gehandicapt, het werk laat je haast nooit los, mensen reageren soms afgunstig.

“Meestal is enkel de vrouw thuis, die je tussendoor een pintje aanbiedt. Wat een leven.”

Toen ik onlangs mijn oom, die tuinman is, bezig zag toen ik hem assisteerde met het snoeien van een haag, bedacht ik dat hij in vergelijking bijzonder weinig aan zijn hoofd heeft. Uiteraard heeft hij ook wel eens deadlines die hem een tandje bij doen steken. Toch denk ik dat hij meer zijn eigen tempo kan bepalen. Mijn oom zal niet zo snel verslaafd raken aan de spanning zoals ik nu in mijn job. Hij heeft dat veel beter in de hand.

Als hij ergens een opdracht heeft, is meestal enkel de vrouw des huizes thuis, die hem tussendoor een pintje aanbiedt. Wat een leven. Het is de vrijheid die me zo aanspreekt bij hoveniers. In Ukkel, waar ik woon, is de tuinbouw big business geworden. De eigenaars van mega-villa’s hebben niet de tijd om hun tuinen te onderhouden. Een zelfstandige tuinman verdient hier flink zijn boterham.

Ik vertoef veel in de tv-studio en achter een computerscherm. Graag zou ik wat vaker tussen het groen zitten. Zeker als het net geregend heeft en er veel zuurstof in de lucht zit, doet in de tuin werken evenveel deugd als een boswandeling. En als je na het snoeien de takken in plastic zakken hebt gestoken, is je project rond en kan je met voldoening in je zetel ploffen.

De passie voor tuinieren heb ik van mijn moeder. Ik werd al snel haar eerste luitenant. Omdat mijn pa er bijna nooit was, werd het grasmaaien mijn taak. Mijn eigen stadstuintje is volledig in de stijl van mijn ma: strak, eenvoudig en naturel.

Soms zeg ik al lachend dat ik binnen enkele jaren samen met mijn vader op pensioen ga. Met zijn tweetjes een tuinbedrijf oprichten: waarom niet?