Opgelet als de baas naar je lacht!
Stel: je loopt door de gang en passeert toevallig je baas, die jouw blik beantwoordt met een vriendelijke glimlach. Geen wolkje aan de lucht, denk je. Maar klopt dat ook? Wat betekent het wanneer de baas naar je lacht?
Wie glimlacht naar zijn baas en die lach terugkrijgt, kan maar beter op zijn hoede zijn, zo blijkt uit recent neurologisch onderzoek aan de Universiteit van California. Mensen die zichzelf een hogere maatschappelijke status toemeten, zijn meer geneigd om een lach van iemand lager op de sociale ladder eveneens te beantwoorden met een glimlach.
Met andere woorden: laat je baas op een vriendelijke manier zijn tanden zien, dan heeft hij waarschijnlijk maar een lage dunk van jou.
Onbewuste glimlach
Uit de studie van onderzoekers Evan Carr en zijn team komt naar voor dat men minder geneigd is om naar iemand die we sociaal superieur beschouwen terug te lachen wanneer deze ons vriendelijk begroet. Wanneer we onszelf wél machtiger voelen dan de ander, lachen we naar verluidt wél vriendelijk terug.
Hoe dat komt? ‘Het nabootsen van andermans gedrag is een belangrijk sociaal bindingsmechanisme in groepssituaties’, verklaart psycholoog Carr. ‘Macht en status beïnvloeden hoe we deze strategie onbewust gebruiken. Wie zich machtig voelt, onderdruk zijn of haar glimlach naar anderen met een hogere status. Is dat niet het geval, dan lach je terug naar iedereen, onafhankelijk van hun status en stel je jezelf dus onderdanig op’, besluit Carr.
Fronsen nabootsen
Om tot deze bevindingen te komen, bestudeerden Carr en zijn team met behulp van een gezichtelijke elektromyograaf de zogenaamde ‘lachspier’ (zygomaticus major) en ‘fronsspier’ (corrugator supercilii) van 55 vrijwilligers, terwijl deze video’s van blije en boze individuen met uiteenlopende sociale statussen te zien kregen.
De bevindingen van het bestuderen van de fronsspier waren trouwens minder complex, daar iedereen de fronsen van mensen met een hogere status nabootsten, frequenter én intsenser, dan die van mensen met een lagere sociale status.
Het interessante aan heel dit nabootsingsproces is dat men zich hier grotendeels onbewust van is én dat het soms geheel niet zichtbaar voor het blote oog. ‘Mensen weten zelf heel vaak niet wanneer ze deze spieren activeren’, getuigt Carr.
(kv) – Bron: The Guardian / Express.be
