“Op 1 september zet je de toon voor de rest van het jaar.” (Isabel Goegebeur, leerkracht KSD Diest)

Isabel Goegebeur, 45 jaar, leerkracht Engels & Duits (KSD, Diest): presenteren zonder schroom

Ook leerkrachten kennen het gevoel van een versnelde hartslag en verhoogde adrenaline bij de start van een nieuw schooljaar. “Het is een gevoel van lichte opgewondenheid dat vaak al de avond voordien komt opsteken. Ik noem het een positieve zenuwachtigheid die na de eerste kennismaking met de leerlingen stilletjes wegebt”, stelt Isabel Goegebeur.

Waarom ze die eerste schooldag zo belangrijk vindt? “Het is het moment waarop je de toon voor de rest van het jaar zet. Ik wil m’n leerlingen vooral meegeven dat ik tijdens de les zowel inzet als respect van hen verwacht. Maar even goed krijgen ze de boodschap mee dat ik hen niet alleen als leerlingen maar ook als jonge mensen zie die ik graag beter wil leren kennen en met wie ik op weg wil gaan. Ik ben er om hen te helpen in hun ontplooiing. Als leerling en als mens”, aldus de leerkracht.

Actieve betrokkenheid

Dit schooljaar is Isabel samen met negen collega’s een werkgroep gestart. Hun opzet? Samen de betrokkenheid bij leerlingen, leerkrachten en ouders nieuwe impulsen geven. In een wereld waarin de afleidingen talrijk zijn en de digitale prikkels steeds meer aandacht van de leerlingen opeisen, is dit geen evidentie.

“We stellen vast dat nogal wat leerlingen naar school gaan als een verplichting ervaren. We zouden graag de mindset van ‘ik moet naar school’ willen veranderen naar ‘ik mag naar school’. Zo’n mentaliteitswijziging zorgt voor meer betrokkenheid en meer zin voor verantwoordelijkheid. En is dat niet de essentie van volwassen worden? We focussen ons trouwens niet alleen op de leerlingen. We willen ook initiatieven nemen om het engagement van leerkrachten en ouders te stimuleren. De kracht van een school is immers de som van de inspanningen van leerlingen, leerkrachten en ouders.”

Communicatieve vaardigheden

Isabel geeft aan dat ze het belangrijk vindt om als leerkracht in te zetten op continue verbetering. Daarom vindt ze het professionaliseringsprogramma Erasmus+ dat ze verleden schooljaar volgde, zo geslaagd. “We kregen de kans om in groepsverband onze eigen manier van lesgeven te toetsen aan academische bevindingen. Wat me in deze aanpak vooral aanspreekt, is dat het accent ligt op ‘wat werkt er nu echt voor jou als leerkracht?’ en niet op ‘wat verwacht de directie dat je doet?’.”

Als taalleerkracht probeert Isabel vooral de communicatieve vaardigheden bij haar leerlingen te ontwikkelen. “Als ik op het einde van het schooljaar vaststel dat leerlingen het zelfvertrouwen ontwikkeld hebben om voor de klas een presentatie in een andere taal te geven en zonder schroom durven te spreken, dan weet ik dat we goed en wel aangekomen zijn op onze bestemming.”

Jan Santermans, 32 jaar, leerkracht wiskunde (Heilig Hartinstituut, Heverlee): wiskunde op niet-klassieke manier

“De eerste schooldag is elk jaar opnieuw een spannend moment. Je maakt kennis met al de leerlingen met wie je de komende tien maanden in zee gaat. Die kennismaking is bijzonder. Ze verloopt ook elk jaar anders. Elke klas is immers een uniek gegeven”, zegt Jan Santermans.

In het Heilig Hartinstituut in Heverlee begint de eerste schooldag in de namiddag. Leerlingen ontvangen allerlei praktische informatie en krijgen de kans om kennis te maken met de andere leerlingen van hun klas en uiteraard met hun klastitularis. “Die eerste dag zien we als een kennismakingsdag. Zeg maar als een soort ijsbreker. Dat die eerste schooldag dit jaar op een vrijdag valt, is mooi meegenomen. Op maandag kunnen we dan onze echte start maken en opnieuw met opgeladen batterijen erin vliegen.”

Voornemens

Of Jan specifieke voornemens voor dit nieuwe schooljaar gemaakt heeft? “Enkele voornemens zullen pas duidelijk worden wanneer ik m’n klassen ken. Eén voornemen is wel al duidelijk: als klastitularis van een STEM-klas, wil ik graag wiskunde op een niet-klassieke manier brengen. Het lijkt me interessant om aan de hand van projecten leerlingen aan te tonen dat wiskunde meer is dan een oefening in abstract denken.”

Jan voegt eraan toe dat de wiskundeleerkrachten van het vijfde jaar samen een voornemen voor het nieuwe schooljaar geformuleerd hebben. Ze vormen een werkgroep om samen één cursus te ontwikkelen die de leerlingen helpt om de leerstof van het handboek te verwerken. “In plaats dat elk van ons met een eigen cursus werkt, leek het ons een goed idee om onze krachten te bundelen om zo tot één performante cursus te komen.”

Twee sleutelmomenten

Het gesprek met Jan zou je bijna doen vergeten dat de wiskundeleerkracht de voorbije jaren een uitstervend ras is. “Wiskunde is van jongs af aan m’n lievelingsvak geweest. Als jonge kerel vond ik het al prettig om wiskundige vraagstukken op te lossen. Dat dit vaak louter abstracte denkoefeningen waren, heeft me nooit gestoord. Komt daarbij dat ik graag moeilijke zaken in een gemakkelijk verstaanbare taal uitleg. Als je die twee eigenschappen combineert, dan kom je heel snel uit bij een job als wiskundeleerkracht.”

Of hij na al die jaren in het onderwijs nog altijd het gevoel van oprechte voldoening kent? “Voor mij zijn zowel de eerste als de laatste dag van het schooljaar twee sleutelmomenten waarnaar ik uitkijk. De eerste dag omwille van het nieuwe verhaal waarin je samen met je leerlingen stapt. De laatste dag omdat je dan in schoonheid afscheid van elkaar kunt nemen. Dat klinkt op het eerste gezicht wat raar, maar ik vind het een prachtig gegeven dat je tien maanden later leerlingen opnieuw kunt loslaten, wetende dat je samen een nieuwe mijlpaal bereikt hebt.”

(nd)