Waarom bijna niemand zijn of haar bedrijfswagen wil afstaan

In Vlaanderen gaat zo’n 80% van de werknemers met de wagen naar het werk. Een kwart daarvan rijdt met een bedrijfswagen. Dat de Vlaming nog niet warmloopt voor alternatieve vervoersmiddelen, is dus wel duidelijk.

Bedrijfswagen wisselen voor cash

De Belgische snelwegen slibben bijna elke dag dicht. Om dat probleem aan te pakken, maar ook om het aantal bedrijfswagens in te perken, creëerde de federale regering de ‘mobiliteitsvergoeding’, een wetsontwerp dat in januari 2018 werd ingediend in de Kamer.

Wie reeds 12 maanden met een bedrijfswagen rijdt, kan die volgens het wetsontwerp inwisselen tegen een bedrag in cash. De vergoeding bedraagt 6/7e van de cataloguswaarde van de wagen, vermenigvuldigd met 20% (indien de werkgever niet tussenkomt in de brandstofkosten voor de privéverplaatsingen) of 24% (wanneer er wel een tussenkomst is). De mobiliteitsvergoeding valt, net zoals een bedrijfswagen, onder gunstige fiscale en sociale regels. 

Veerle Michiels, juridisch adviseur SD Worx: ‘Dit ‘cash-for-car-principe’ kan enkel als de werkgever het toelaat en blijft dan ongewijzigd gelden zolang de werknemer een functie uitoefent waaraan een bedrijfswagen verbonden is. Het bedrag verandert niet, ook niet als de werknemer gepromoveerd wordt en in principe recht zou hebben op een duurdere bedrijfswagen. Een belangrijke kanttekening: wie geniet van de mobiliteitsvergoeding, heeft in principe geen recht meer op een werkgeverstussenkomst in de kosten voor woon-werkverkeer.’ 

Mobiliteitsbudget

Het mobiliteitsbudget richt zich niet enkel op wie al een bedrijfswagen heeft, maar ook op werknemers die ervoor in aanmerking zouden komen. Werkgevers kunnen via dit systeem een budget, gelijk aan de werkgeverskost van de huidige bedrijfswagen, ter beschikking stellen aan werknemers, zodat zij binnen dat budget verschillende vervoersmiddelen kunnen combineren. Zo kan iemand bijvoorbeeld voor een kleinere bedrijfswagen kiezen, en het resterende budget besteden aan een fiets of het openbaar vervoer. Of de wagen volledig achterwege laten en voluit de kaart van alternatieve vervoersmiddelen trekken.

Het mobiliteitsbudget is een ontwerp van de sociale partners, maar werd tot op heden (februari 2018) nog niet in wetgeving gegoten.

Veerle Michiels: ‘Via een zogenaamd ‘cafetariaplan’ kunnen werkgevers nu al een budget ter beschikking stellen aan hun werknemers. Daarvoor ruilt men dan bestaande extralegale voordelen op ondernemingsvlak in, zoals een aanwervingspremie of extralegale vakantiedagen. Dergelijk systeem heeft als groot voordeel dat het niet enkel mogelijk is voor mensen met een bedrijfswagen. ’

Waarom bedrijfswagen niet afstaan

Uit een studie van SD Worx blijkt dat bestuurders van bedrijfswagens zeer terughoudend zijn als het gaat over het inruilen van hun bedrijfswagen tegen een mobiliteitsvergoeding. Ze geven verschillende redenen aan:

• 53% zegt dat ze zonder bedrijfswagen niet op het werk geraken.
• 46% zegt dat ze ook tijdens de dag de bedrijfswagen nodig hebben.
• 36% wil het comfort van de bedrijfswagen niet opgeven.
• 35% denkt dat de mobiliteitsvergoeding lager zal zijn dan het voordeel van de bedrijfswagen.

Slechts 16% heeft wel interesse in de mobiliteitsvergoeding, maar bijna de helft daarvan (46%) zou de woon-werkverplaatsingen toch nog afleggen met de eigen wagen. 42% zou kiezen voor de fiets en 29% voor het openbaar vervoer. 20% zou kiezen voor een combinatie van die vervoersmiddelen.

Het mobiliteitsbudget is populairder, maar dan vooral bij werknemers zonder bedrijfswagen (56,9% tegenover 26,7%). Slechts 5% van de mensen met een bedrijfswagen zou het zien zitten om zijn bedrijfswagen volledig op te geven, terwijl:

• 61% zijn bedrijfswagen zou houden en dus niets zou veranderen.
• 20% voor een kleinere bedrijfswagen zou kiezen zodat er budget overblijft voor een fiets, openbaar vervoer …
• 9% zelfs zou kiezen voor een bedrijfswagen van een hogere categorie en bereid is om daarvoor andere voordelen op te geven.

Alternatieve oplossingen

Veerle Michiels: ‘Het is duidelijk dat er nog een mentaliteitswijziging nodig is om meer mensen uit de wagen te krijgen, hoewel het hoopvol stemt dat een deel van de werknemers toch bereid is om na te denken over alternatieve mobiliteitsoplossingen. Naast die initiatieven zijn er natuurlijk nog andere mogelijkheden om het fileprobleem aan te pakken. Thuiswerk en telewerk bijvoorbeeld, als de organisatie van het werk dat toelaat. Maar ook initiatieven zoals ‘Desk on my way’, een online platform dat een brug vormt tussen aanbieders van kantoorruimte en werknemers die daardoor kunnen wegrijden uit de file. Of initiatieven om coworkingplekken aan te bieden, zodat werknemers in de buurt van hun huis kunnen werken en zo files vermijden. Dergelijke initiatieven tonen alleszins aan dat het mobiliteitsvraagstuk leeft, en niet enkel bij het beleid.’

(mr)