Een vrachtwagenchauffeur was bereid haar voor 1.500 euro mee te smokkelen. Naar welk land wist ze nog niet. Uiteindelijk werd het België. “Ik wist helemaal niets over asiel aanvragen en kon nauwelijks Engels. Een politieagent zette me op de trein richting Noordstation om naar het Commissariaat voor de Vluchtelingen te gaan. Die nacht heb ik op een bankje in het station geslapen, zwanger en met een kindje in een vreemd land. Ik was een gebroken mens. Maar ’s morgens bood de man van de krantenwinkel me een croissant en koffie aan. Ik dacht: ‘Amai, die doet dat zomaar uit zichzelf. Als ik er bovenop ben, ga ik zeker ook arme mensen helpen.”
En dat deed ze ook, hoewel het nog acht jaar zou duren vooraleer ze een verblijfsvergunning zou krijgen. “Ik schreef me in bij de VDAB voor een bakkersopleiding. Ik maakte gebakjes voor feesten, zodat ik wat kon verdienen.” Maar ze ging ook gratis aan het werk. “Ik wilde de taal en de cultuur leren kennen en dat doe je niet door twee uurtjes per week les te volgen.
Bij verschillende organisaties probeerde ik binnen te geraken, uiteindelijk werd het Moeders voor Moeders. Monique (Verdickt, voorzitster van de vzw, red.) heeft me daar met open armen ontvangen. Nochtans heb ik heel wat jaloezie ondervonden omdat ik er als asielzoekster kwam helpen, in plaats van er hulp te vragen. Maar niet Monique, zij heeft me direct bijna als een dochter aanvaard is en is zowat mijn moeder in België geworden.”
Intussen ziet het er een pak rooskleuriger uit voor Hulnara. Haar gezin is herenigd en sinds twee jaar heeft ze niet alleen papieren maar ook een betaalde baan, bij de vzw Internationaal Comité, waar ze trouwens als vrijwilliger begon.
Toch is ze het gulle gebaar van de kioskman in het station niet vergeten. Ze deed vrijwilligerswerk in rusthuizen en zette een schooltje op touw voor kinderen van Russische immigranten. “We huren lokalen en geven elke zaterdag les in de Russische taal en cultuur, zodat die kinderen hun herkomst niet vergeten. Tezelfdertijd kan ik de ouders informeren over het onderwijssysteem en de gebruiken hier in België.”
In dat schooltje is ze elke zaterdag van 10 uur ’s ochtends tot 17 uur ’s avonds in de weer. Op dinsdag helpt ze 4 uur bij Moeders voor Moeders. “Sommigen verklaren mij zot dat ik zoveel voor niets ga werken. Mijn man heeft het er ook erg moeilijk mee gehad, maar intussen komt hij op zaterdag gewoon mee”, vertelt Hulnara.
“Soms hoor ik immigranten klagen dat ze geen werk vinden. Maar wat doen ze om hun leven beter te maken? Wij zijn hier niet alleen om te krijgen, maar ook om te geven. Vrijwilligerswerk is voor mij echt mijn redding geweest, ik heb er mijn leven en mijn vriendenkring weer door kunnen opbouwen.”
5 augustus 2019Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Je hebt zo van die mensen bij wie vrijwilligerswerk in het bloed zit, zoals Myriam Van den Abbeele. Al veertig jaar zet ze zich belangeloos in. Dat gecombineerd met een voltijdse job en de zorg over drie dochters is een hele boterham.
Er zijn een paar duidelijke regels. Wie komt in aanmerking en waar mag je vrijwilligerswerk doen?
Van vrijwilliger bij Festival van Vlaanderen naar communicatiemedewerker. Dit is het verhaal van Sarie die dankzij vrijwilligerswerk aan een job kwam.
Victoria Tregub werkt als socialmediamanager bij BNP Paribas Fortis. Op basis van haar kunde deelt ze een handleiding om je LinkedIn-profiel te verfijnen.
Word jij ook niet enthousiast van jouw aantal wettelijke vakantiedagen? Dan is jeugdverlof of Europees verlof misschien wel iets voor jou.
Ondertekenbureauchef, dat is de job van Marleen Van Goethem bij Infrabel. Maar tegelijk is ze er ambassadeur.
Iedereen is welkom én nodig in de zorgsector: van ondersteunende diensten tot boekhouders en chauffeurs.
Een op de drie Belgen overweegt om van job én van sector te veranderen. Dat blijkt uit een bevraging van Acerta bij meer dan 2.000 werkende Belgen.
Eigenlijk weten we niet goed wat een vakantie geslaagd maakt. Gelukkig hebben psychologen onderzocht hoe je jouw vakantiegeluk kan maximaliseren!