Mevrouw Panamarenko maakt kunst van koffie

Eveline Hoorens, zaakvoerster van Hoorens Koffie, over haar echtgenoot, Panamarenko: "Hij vindt het leuk dat ik op een andere manier creatief ben"

Als adolescente droomde u van een carrière in de modewereld, eerder dan van een toekomst in het familiebedrijf.

Van die mode-opleiding heb ik nog geen moment spijt gehad. Op het vlak van creativiteit komt die achtergrond me echt van pas. Het is trouwens door in Londen mijn weg te zoeken in de mode dat het succes van koffiehuizen à la Starbucks me is gaan opvallen. Plots herhinnerde ik me een uitspraak van mijn favoriete leraar. ‘Waarom zou je niet iets creatiefs met koffie kunnen doen?’.

Met welke verwachtingen stapte u in 1999 in het bedrijf?

Ik wilde van Hoorens Koffie een sterk merk te maken. Voor mijn ouders was het tot dan toe slechts een hobby, ze houden er immers ook nog een landbouwbedrijf op na. Ik dacht: als ik dit doe, dan wil ik het meteen goed doen. Hoorens Koffie was onbekend en dus onbemind. Ik moest en zou meer respect voor onze koffie krijgen.

Bent u, met uw artistieke inborst, graag zaakvoerder?

Ja, omdat ik het gevoel heb dat ik er mijn ei in kwijt kan. Uiteraard zijn er ook vervelende kantjes aan business doen. Gelukkig kan ik die af en toe van me afschudden door er met mijn man even tussenuit te muizen. Zo zijn we net terug van een reis naar Egypte. Met een frisse kop kan ik er weer tegenaan. Door verantwoordelijkheid te geven aan mijn schoonzus ben ik iets minder onmisbaar geworden.

Kunstenaars hebben doorgaans weinig met zakendoen. Wat vond uw man van uw job toen jullie elkaar leerden kennen?

Omdat ik er met zoveel liefde over sprak, kon hij er veel respect voor opbrengen. Hij was vooral blij dat ik geen schilderes was. Anders was hij niet verliefd op mij kunnen worden. Hij vindt het net leuk dat ik op een andere manier creatief ben.