De 7 hoofdzonden van ambtenaren

Ze zijn ongemotiveerd, lui en duur. Ze hebben geen ambitie, te veel verlof en een te gul pensioen dat ze veel te vroeg opnemen: ziehier de zeven zonden van de ambtenaar. Al zit er achter de clichés toch een heel ander verhaal, lezen we in het boek 'Tot uw dienst'.

Vraag: weet je waarom ambtenaren ‘s morgens niet door het venster kijken? Antwoord: om nog wat werk over te houden in de namiddag. Met flauwe moppen over ambtenaren kun je hele avonden vullen. Auteur Lode Vanoost – zelf ooit nog arbeider bij Sabena, boswachter in het Zoniënwoud en parlementslid – vroeg het aan de ambtenaren zelf. Hij sprak met loketbediendes, treinbegeleiders, 112-telefonistes, brandweermannen, verpleegsters, leerkrachten enzovoort.

Jawel, het gaat in zijn boek over staatsexamens, benoemingen, verlofregelingen en andere red tape. Maar ook over het uitkleden, wassen, kammen, tandenpoetsen en aankleden van mensen op 7,5 minuten. De getuigen in dit boek beweren zeker niet dat iedereen die voor de overheid werkt fantastisch, productief en efficiënt is. “Elke organisatie heeft zijn gebreken, zowel bedrijven als openbare diensten”, klinkt het.

Overbodige jobs

In zijn boek verwijst Vanoost naar de Amerikaanse antropoloog David Graeber die met zijn ophefmakende boek Bullshit Jobs de mythe ontkracht dat privébedrijven altijd en overal efficiënter werken dan de overheid. “Vooral in de financiële sector en in financiële afdelingen van grote bedrijven is het aantal overbodige banen enorm”, stelt Vanoost. De expansie van consultants is volgens hem ongezien en neemt nog toe. “Die overbodige jobs staan bovendien hoog op de hiërarchische ladder en zijn peperduur.”

De mythe van de inefficiënte overheid houdt, volgens de auteur, dan weer wel hardnekkig stand en is een standaardargument om te besparen. “Ondertussen is in de echte wereld – ver van de zeepbellen van politiek en media – de efficiëntie en productiviteit van de overheidsdiensten de voorbije veertig jaar onophoudelijk toegenomen”, oppert Vanoost. “Mensen kiezen bewust voor een baan bij de overheid. Zeker niet uit een gebrek aan ambitie, zoals de 67 mensen in het boek getuigen.”