Losse handjes?

“Het idee dat enkel mooie poppetjes worden lastig gevallen, klopt niet” - (Frederik Anseel, professor organisatiepsychologie Universiteit Gent en hoofd onderzoeksgroep VIGOR)

“Blijkbaar is het moeilijk te begrijpen dat deze zaak misschien wel politiek gebruikt wordt, maar toch vooral ook een terechte aanklacht is. Sinds de zaak William vs. Bell in 1978, de eerste aanklacht in de VS, is er heel wat wetenschappelijk onderzoek gebeurd dat het geval PVDD helpt begrijpen.

Eén. Seksuele intimidatie wordt overal ondergerapporteerd. Ongeveer 80 procent van de gevallen wordt stilgezwegen. Daar zijn verschillende redenen voor. Mensen gaan vaak twijfelen aan zichzelf: ‘Is het wel terecht dat ik dit niet vind kunnen?’

Indien je mensen vraagt of ze ooit seksuele intimidatie hebben meegemaakt, krijg je 24 procent instemmende antwoorden. Leg je hen echter een lijst voor van gedragingen die als ongewenst bestempeld worden, wordt dat plots 58 procent.

Represailles

De zogenaamde whiner-hypothese, die stelt dat vrouwen te snel klagen over kleine akkefietjes, klopt dus niet. Daarnaast is er de vrees voor represailles. Vrouwen die klacht indienen, krijgen te maken met vergeldingsacties die uiteindelijk tot meer stress en minder jobtevredenheid leiden, dan als er geen klacht is. En hoe hoger de beklaagde in de hiërarchie staat, hoe kleiner de kans dat de organisatie maatregelen neemt tegen de beschuldigde. Klacht indienen heeft dus vaak helemaal geen zin.

Twee. Mannen trekken beschuldigingen van ongewenst gedrag vaak in twijfel omdat mannen en vrouwen verschillen in de interpretatie van gedrag. Zo vindt 89 procent van de vrouwen een seksueel getinte aanraking ongewenst, terwijl slechts 59 procent van de mannen dit idee deelt. Mannen zien een aanraking vaker als een compliment, terwijl vrouwen het als een bedreiging aanvoelen.

Drie. Ongewenste intimiteiten komen vaker voor in ‘mannelijke organisaties’ en zijn meer gericht op vrouwen die er de typische man-vrouw patronen doorbreken. Het idee dat enkel mooie poppetjes worden lastig gevallen, klopt niet. Het zijn net vrouwen die het rolmodel doorbreken die meer geviseerd worden. Geldingsdrang speelt bij ongewenste intimiteiten een grotere rol dan aantrekkingskracht.

Kortom, het geval PVDD bevat die typische mix van ingrediënten die we terugvinden bij seksuele intimidatie. In plaats van op de boodschappers te schieten, moeten we ons afvragen waarom dit nog steeds voorkomt op de werkvloer. PVDD is géén alleenstaand geval.”

(fa)