Hoe communiceer ik non-verbaal tijdens vergaderingen?

Aankijken en knikken

Wie het met jou eens is, zal je aankijken en knikken. De personen die geen stelling willen nemen en zich liever distantiëren, zullen oogcontact vermijden. Deze mensen kijken vaak naar beneden en gaan soms volledig op in de tekening die ze aan het maken zijn.

De mensen die het niet zo heel interessant vinden, zitten achteruit in hun stoel. De echte ongeïnteresseerden staren doelloos voor zich uit of kijken wat in het rond.

Open houding

Gespreksdeelnemers die het onderwerp belangrijk vinden, volgen de sprekers non-verbaal. Als ze het met de spreker eens zijn, knikken ze veel. Ze nemen een open, luisterende houding aan waarbij ze zich iets naar voren buigen.

Het komt ook opvallend vaak voor dat toehoorders een gelijke houding aannemen als een spreker waarmee zij het eens zijn. Door te letten op de houdingen van de aanwezigen, kun je een idee krijgen over hoe de meningen verdeeld zijn.

Gesloten houding

De mensen die het niet eens zijn met de spreker, bewegen hun hoofd nauwelijks. Ze zitten achteruit en nemen een starre, gesloten houding aan. Vaak hebben ze hun armen over elkaar of bedekken ze hun mond met hun hand. Als ze nee schudden, staan ze vermoedelijk op het punt om iets in te brengen.

Als iemand iets wil inbrengen, laat hij dat merken door zijn ademhaling. Een diepe inademing is vaak een teken dat iemand de spreker wil onderbreken en het woord wil overnemen.

Aanrakingen

Oogcontact en kleine gebaren met je hoofd en je handen zijn vaak voldoende om het verloop van het gesprek te sturen, lichaamscontact komt overeen met schreeuwen. Soms kan het echter nuttig zijn om iemand even aan te raken om hem te onderbreken. Je aanraking symboliseert dan een verontschuldiging.