Hard werken

“Zou het kunnen dat wilskracht een zeer onderschatte vorm van talent is?” (Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige Randstad en auteur van ‘Free to work’ en ‘Uw werk, uw merk’)

Net voor we gaan genieten van het zomerreces wil ik je even terugschrijven. Een brief van een jong talent mag immers niet onbeantwoord blijven.

In je brief reageer je op mijn column van twee weken geleden waarin ik stel dat talent overschat is. Ik ben er inderdaad van overtuigd dat we nu teveel belang hechten aan talent. Ironisch genoeg verspillen we daardoor ook heel wat talent. Ik ontken uiteraard niet dat er sprake is van talent, van aanleg. Ik geloof echter niet dat dit voldoende is voor het behalen van sterke prestaties of het nu in sport, kunst, bedrijfsleven of wat dan ook is.

Grote inspanningen

Achter grote prestaties gaan altijd grote inspanningen schuil. Ze komen niet moeiteloos tot stand op basis van een of ander groot talent. Omgekeerd betekent dit niet dat grote inspanningen automatisch tot grote prestaties leiden. Indien de inspanningen niet gepaard gaan met systematisch leren, werkt het niet.

In je brief haal je Frank Vandenbroucke een beetje aan als bewijs van talent. De wielrenner beschikte zonder discussie over een atletisch talent. In zijn jonge jaren bedreef hij atletiek en werd hij Belgisch kampioen bij de pupillen. Ik vermoed dat zijn entourage hem uiteindelijk naar het wielrennen heeft geleid. Een mooie illustratie trouwens van hoe de sociale context iemands loopbaan sterk beïnvloed.

Grote fout

Eerlijk Frederik, ik ben niet echt onder de indruk. Integendeel, voor mij is dit een perfect voorbeeld dat talent an sich overschat is. Niemand zal betwisten dat betrokkene veel te weinig uit zijn loopbaan heeft gehaald. Zegge en schrijve één grote klassieker: Luik-Bastenaken-Luik en een keer een supersterke Ronde van Spanje. De spijtige waarheid is dat hij de vele uren trainingsarbeid niet kon opbrengen. Aan een week trainen had hij, in tegenstelling tot wat hij zelf dacht, niet genoeg. Om de illusie in stand te houden, moest hij zijn toevlucht nemen tot verboden middelen met alle gevolgen van dien.

De grootste fout die de media en de entourage van Frank Vandenbroucke hebben gemaakt, is het systematisch ophemelen van zijn talent. Dat daarmee alleen de voorwaarden werden gelegd voor succes heeft hij spijtig genoeg niet begrepen. Hij had ook niet de wilskracht om de inspanningen op te brengen. Zou het kunnen, Frederik, dat wilskracht een zeer onderschatte vorm van talent is?

Persoonlijke noot

Sta me toe om met een persoonlijke noot te eindigen. Ik ben mijn eerste opiniestukken beginnen schrijven in 1995. Ik was toen al meer dan 10 jaar bezig met wetenschappelijk onderzoek over de arbeidsmarkt. Mijn eerste column voor Jobat schreef ik in 1999. Dus ja, de 10.000 uur-regel van Gladwell is perfect toepasbaar op mij. En ja, ik geloof dat als we enig succes hebben gehaald dit meer met hard werk (en geluk) te maken heeft gehad dan met talent.

Ik wens je een fijne en deugddoende vakantie.

Zeer genegen,
Jan

(jd)