Eva De Roovere: Juwelenontwerpster

“Mijn ontwerpen zijn meestal excentriek” (Eva De Roovere, zangeres)

Ik draag heel graag oorbellen, maar verlies ze altijd zo makkelijk. Een tijdje terug vroeg ik me plots af waarom ik er zelf geen zou maken. Zo moeilijk kon dat toch niet zijn? Ik bestelde op het internet een setje en ging aan de slag. Als ik er nu nog kwijt speel, is dat niet zo’n ramp, dan produceer ik er gewoon nieuwe.

Als kind was ik al een onverbeterlijke prutser. Ik amuseerde mij met het in elkaar knutselen van kijkdozen. Daar meubeltjes en gordijntjes voor maken, was heerlijk. Dat is een gave: ik kan me enorm lang concentreren op kleine prullen. Uren aan een stuk, tot ik er suf van word. Soms is het al avond wanneer ik besef dat ik bijna een hele dag aan juweeltjes heb gewerkt. Als ik daarmee bezig ben, voel ik me terug kind. Het ontspant me enorm. Als ik zit te frullen, denk ik aan niets anders. Na een drukke week is zoiets een verademing.

Gigantische ringen

Aan fantasie heb ik geen gebrek. Experimenteren is mijn dada, ook al mislukt het soms totaal. Met veel plezier graai ik in de doos retroknopen die ik van mijn grootmoeder heb gekregen. Zopas heb ik zo’n felblauwe knoop met een pareltje gecombineerd, het resultaat oogt heel sixties. Ook de sleuteltjes van een oud dagboek heb ik tot oorbellen verwerkt. Mijn ontwerpen zijn meestal excentriek.

Zo ben ik gefascineerd door grote ringen. Mijn neef Wim Punk draagt er vaak, met rode of blauwe stenen. Daar kan ik vol bewondering naar kijken. Gigantische ringen zijn jammer genoeg niet zo praktisch als je klarinet, piano of gitaar speelt. Ook al te grote kettingen hangen dan in de weg. Die kan ik dus enkel bovenhalen voor een of ander feest.

Mocht ik van juwelenontwerpen mijn beroep willen maken, dan zou een klantenbestand opbouwen misschien wel een probleem vormen. Ik vrees dat er niet veel mensen met een smaak zoals die van mij rondlopen. Hoewel, als ik iets in elkaar steek om cadeau te geven aan een vriendin, kan ik me wel intomen. Dan weet ik dat ik niet mag overdrijven qua volume en kleurenpalet. Maar als het voor mezelf bestemd is, zijn er geen grenzen. Hoe vreemder, hoe beter.

(pvd)