Rendement

Ruth Lasters is leerkracht Frans in Borgerhout. Vorig jaar verscheen haar tweede roman Feestelijk Zweet.

Iedereen houdt meerdere vliegers in de lucht, groene of oranje die sierlijke loopings maken. Alleen hij heeft allemaal rode exemplaren, met zo’n lange touwen dat hij ze rond zijn hele lichaam moet klossen om er niet over te struikelen. Als hij van kop tot teen is ingewikkeld met vliegertouw, duwt zijn baas hem omver in de branding, waarna hij wakker schrikt.

Ook Edwin en Bas voelen zich vaak vernederd door de KPI’s of Key Performance Indicators, zoals ze heten, die irritante vlagjes die het rendement van alle personeelsleden uitdrukken. Na elke publieke bespreking van deze, krijgt Edwin een roosaanval alsof zijn ego er letterlijk door verpulvert en langs zijn haarwortels naar buiten komt. Karl en Luigi, de recordhouders van de omzetcijfers, vegen zo nu en dan smalend roosschilfers van zijn schouders, wat de schaamte nog ondraaglijker maakt.

Als het inschrijvingsblad voor de Antwerpse 10 Miles weer ad valvas hangt en Karl en Luigi intekenen voor dat sportevenement, besluiten ook Lode en Edwin mee te doen om de koningen der KPI’s dan tenminste fysiek te overtroeven. Reeds maanden op voorhand gaan zij stiekem urenlang trainen. Hun onsportieve lotgenoot Bas, draagt zijn steentje bij door een camera te kopen waarmee hij alle gênante tics die strever en slijmklier Karl altijd heeft tijdens het lopen, zal vastleggen om ze daarna in de bedrijfskantine te kunnen tonen aan de collega’s. Tijdens de vorige 10 Miles raakte de uitgeputte Karl immers aldoor zijn rechterbil aan om daarna zijn vingers achter zijn oorlel te haken, waarbij zijn tong steevast uit zijn mond glipte, een vreemde schroefbeweging makend.

Aangezien het redden van hun eer en werkgeluk op het spel staat, schuwt het drietal ook geen minder nobele tactieken zoals sabotage om hun overwinning te verzekeren. Op de dag van de 10 Miles giet Edwin een laxeermiddel bij het krachtvoer van Luigi’s zwarte labrador, die aan een leiband het loopparcours mee zal afleggen.

Halverwege de wedstrijd, gaat de hond in de massa deelnemers op de grond liggen, kronkelend van krampen. Edwin en Lode rennen een verbijsterde Luigi en een ongeruste Karl voorbij. Maar eenmaal zij de Meir bereiken, halen hun rivalen hen in, samen met de labrador die herboren lijkt en hen wel naar de finish lijkt te katapulteren. Zo snel bewegen ze zich voort, dat Bas geen enkele gekke tic kan filmen, alleen wat spatten van hondenontlasting op de benen van de verliezers van het bedrijfsteam. Door een te hoge snelheid en verstoorde ademhaling, wordt Edwin namelijk bevangen door misselijkheid in de laatste tunnel en Lode kermt van spierpijn. Als hij over zijn schouder kijkt, meent hij een resem kleurige vlagjes te zien, prikkend in zijn rug als een zwerm boosaardige vlinders.

(rl)