Prullenbak van succes

Thomas Blondeau werkt voor het Leids Universitair weekblad Mare. In 2006 debuteerde hij met zijn roman Ex.

Maar let op: het is van belang niet in je eigen standvastige schijnwereld te gaan geloven. Verander van mening wanneer dat maar nodig is. Een slang sterft als ze niet vervelt. De menselijke geest droogt uit als ze alsmaar in dezelfde bedding stroomt. Het is alleen zaak de ander de indruk te geven dat je onwankelbaar bent.

Dat is niet consequent en al helemaal niet eerlijk. Maar we hebben het hier over succes, niet over een religieuze deugd of een aanbeveling voor een moreel superieur leven. Let er maar eens op: hoe hoger op de ladder, hoe meer iemand kan draaien of keren zonder oververhit te raken van zijn eigen wrijvingskracht.

Denk even terug aan de nu al bijna vervaagde persconferenties waarin topbankiers het woord ‘sorry’ niet over de lippen kregen. Miljoenen vervlogen als ether, de ijle lucht dreef tot faillissementen en zelfmoorden maar die paar lettergrepen waren er te veel aan. En dat terwijl u ze waarschijnlijk al uit als u per ongeluk tegen een tafelrand stoot. Maar veel, monsterlijk veel verdienen doe je niet door op je stappen terug te komen. Een paar maanden later konden er weer bonussen geïnd.

Denk nu eens aan uw eigen chef. Hoe vaak heeft die niet plan A laten schieten voor idee B toen A te duur of ronduit belachelijk bleek? Een woordje uitleg kwam er waarschijnlijk niet aan te pas. Hoe verder uw leidinggevende van u af staat, hoe meer onverklaarbare capriolen.

Wat is nu de beste houding wanneer je geconfronteerd wordt met een verbroken belofte of het fotonegatief van het voorgenomene? Ga niet in discussie, hoe verleidelijk ook. De ex die altijd al wist dat ze niet bij u paste, wordt echt niet meer de uwe als u haar confronteert met de woorden uit een gegraveerde ring. De baas die nu opeens wel besluit over te stappen op een ander computerprogramma, zal het u niet in dank afnemen als u de ‘I told you so’-kaart trekt. En wat wint u ermee? Genoegdoening? Dat sentiment is een afdankertje. Win een potje computerpatience en zie de kaarten over de het scherm vliegen, dat is genoegdoening.

Enig leedvermaak kan u ten deel vallen als u bij een 180°-wending van een superieur zegt: ‘Dat heb ik altijd al gezegd. Fijn dat je mijn idee goed vindt.’ De leidinggevende ziet zich dan geconfronteerd met zijn eigen techniek, en zal - vermits hij niet al te succesvol is - even met zijn ogen knipperen. Dat is uw overwinning. Schamel, maar een overwinning niettemin.

Kunt u zich niet verzoenen met de draaikonterij op de werkvloer, sla dan de jobsectie van deze krant over. Elders staan vast wel tips om zelfstandige te worden.