Overkant

Ruth Lasters is leerkracht Frans in Borgerhout. Vorig jaar verscheen haar tweede roman ‘Feestelijk Zweet’.

Tergend is dat voor Lode, want uiteindelijk had hij zelf aan de overkant kunnen werken. Toen hij zich kwam aanbieden bij Rex Textiles, was er immers ook bij Opti Lux een vacature voor een gelijkaardige functie. Al sinds de eerste stuurse blik van zijn collega-boekhouder, de eerste snauw van zijn baas, heeft Lode dan ook het gevoel dat hij voor de verkeerde firma heeft gekozen. Aan de overkant zou hij in een team vol supersympathieke mensen zijn terechtgekomen, in plaats van in een poel vol stress en gespuis. Het lot had de perfecte job op zijn weg gelegd, dé baan waarin hij de efficiëntie zelve zou zijn en hij, Lode Herbot, heeft zich toch wel van bedrijf vergist zeker. Elk dossier dat hij laat vallen, elke fout die hij bespeurt in zijn boekhouding, sterkt hem in die overtuiging.

Hij is dan ook gefascineerd door het gebouw aan de overkant en in het bijzonder door het raam waarachter het laatst aangeworven personeelslid van Opti Lux werkt, de kerel die de openstaande functie daar in zijn plaats heeft ingevuld. Een heerschap met bruin stekelhaar dat ietwat dikker lijkt dan zijn eigen stekels. Een betere uitvoering van zichzelf lijkt die man wel, een Lode Herbot Plus die algauw loonopslag krijgt bij Opti Lux, afgaande op de chiquere auto waarmee hij plots rijdt. In wezen ‘zijn’ loonsverhoging. En ook zijn sociale promotie, lijkt die andere in te pikken, als hij op een ochtend trots een mand vol suikerbonen uit zijn koffer tilt. Alsof hij, waarom ook niet, dan ook maar eventjes samen met Lodes ideale job zijn godganse ideale leven van hem heeft overgenomen.

De opluchting is dan ook groot als de man plots om onverklaarbare redenen niet meer komt opdagen en er opnieuw een aanbieding in de krant staat voor de job van boekhouder bij Opti Lux. Lode solliciteert meteen en legt zo’n enthousiast interview af dat hij terstond wordt aangeworven. Aanvankelijk waant hij zich werkelijk in een resort vol rust en redelijkheid, het Opti Lux van zijn dromen. Tot hij wat stoppels ziet op het onderbeen van de facturiste naast hem, waarna hem ook het norse gezicht van de secretaresse opvalt, de akelig kort gebeten nagels van de salesmanager, de dwingende stem van de ceo en de idylle in een mum van tijd stukspringt.

Lode Herbot rent verbouwereerd naar het bedrijfsterrein van Rex Textiles aan de overkant en vandaar opnieuw naar Opti Lux en terug. Tot hij uitgeput op straat blijft staan, tussen de twee firma’s in, moedeloos naar boven starend. Alsof het elk moment daadwerkelijk zal overvliegen, dat vliegtuigje met spandoek waarop staat: ‘It’s only a job.’

(rl)