"Tot ik, op het moment dat ik aan Sint-Lucas studeerde, begon te beseffen dat dit een eenzaam beroep is. Ik werd er te veel geconfronteerd met mezelf. Ik wou onder de mensen zijn. Ook de nood aan aandacht en bevestiging trok me naar het theater. Weet je wat raar is? Voor 15.000 man hebben gestaan met Discobar Galaxie en dan in je dooie eentje naar huis moeten rijden. Dat is heel abstract en beangstigend."
"Mijn solovoorstellingen zijn, zoals alles bij mij, uit extreme goesting ontstaan. Ik zag Alex Agnew, Wim Helsen en Wouter Deprez bezig en dacht: dat wil ik ook doen, maar dan op mijn manier. Ik doe dat niet uit geldingsdrang, het draait om het verlangen om zoiets op dat punt in mijn leven ook eens te proberen."
"Wat mijn manier dan wel is? Fokke Van der Meulen van comedycafé The Joker, een man die me al jaren begeleidt, gaf me daar onlangs een mooi compliment over. Hij zei dat hij niemand kende die zo onverbloemd zichzelf is op het podium. Het klopt dat ik niets te verbergen heb. Ik vertel verhalen die ik zelf heb meegemaakt, al doe ik er een grote schep absurdisme bovenop."
"Mijn voorstellingen zijn letterlijk knip- en plakwerk. Ik schrijf dagelijks iets op een pagina in mijn schriftje. Als ik aan een show begin te werken, scheur ik er alle bladzijden uit, leg die op de grond en begin te puzzelen. Heel old school, ja. Ik heb het ook al eens geprobeerd om achter mijn computer te gaan zitten, maar na vijf zinnen geef ik dat op."
"Kwaliteitscontrole vind ik belangrijk. Ik wil geen loos vermaak brengen. Niet dat ik grote statements wil verkondigen, maar ik weiger als een charlatan door het leven te gaan. Ik zie zelf te veel mensen flauwekul verkopen en daarmee weg geraken. Sommige grote kunstenaars leiden het publiek om de tuin. Ik kan alleen maar eerlijk zijn, tegenover mezelf en tegenover de toeschouwer. Onlangs was ik zwaar onder de indruk van een documentaire over de schilder Michaël Borremans. Het portret toonde een integere, intelligente en grappige man. Zijn schilderijen worden daardoor voor mij nog waardevoller."
"Zonder humor zou ik het niet volhouden. Dat houdt mij recht. De serie The Killing is best spannend, maar ik mis daar enige vorm van humor in. Zelfs als ik met De Roovers een stuk van Shakespeare speel, zoek ik naar de humor. Het leven zelf vind ik niet zo om te lachen. Als ik de speellijst van Discobar Galaxie voor deze zomer onder ogen krijg, zucht ik: ‘Wat een drukke agenda!’. Ik besef niet hoe verwend ik ben. Elke dag moet ik tegen mezelf zeggen: ‘Je hebt een fantastisch leven, je mag alles doen wat je wil, dus stop met zagen’."
(pvd) – Foto: (kb)
Doortocht, de tweede soloshow van Adriaan Van den Hoof, is nu uit op dvd. Sinds 17/7 is de show ook terug in de zalen te zien. Meer info: www.adriaanvandenhoof.be
Acteur Adriaan Van Den Hoof is een allround creatieveling. Niet verwonderlijk dus dat hij graag in beeld komt, ook letterlijk. Adriaan verklapte aan Jobat ...
"Mijn reputatie als 'de man van de geluidjes' was eerst een zegen, daarna een vloek", aldus komiek Alex Agnex.
Adriaan Van den Hoof vertelt ons wat hij geleerd heeft van het televisionele talent Bart Peeters, zijn leermeester.
"Eigenlijk hadden de audities voor mij niet echt gehoefd; ik had al van bij het prille begin enkele acteurs in mijn hoofd." Regisseur Stany Crets vertelt …
Nooit waren er meer buitenlanders aan het werk in Belgische bedrijven dan afgelopen jaar. Vooral het aantal niet-EU burgers nam sterk toe.
Op de werkvloer zijn diversiteit en inclusie belangrijke thema’s. Maar hoe zie jij dat zelf?
Een leidinggevende met wie het niet klikt, blijkt vaak een afknapper. Al is het makkelijker gezegd dan gedaan want bij leidinggeven komt wel wat kijken.
Zelfstandigen hebben het toch echt wel makkelijk: alleen maar werken wanneer ze willen, veel vakantie en massa’s geld verdienen… Feit of fictie?
The Rolling Stones denken niet aan uitbollen. Hun knaldrang en de vele extra inkomsten zorgen voor een comfortabele, oude dag. Hoeveel verdienen ze eigenlijk?