Zelfstandige Pieter getuigt: 'Na zes maanden was ik al rendabel'

Pieter Dewinter: "Het moeilijkste aan ondernemen? Dat sommige distributeurs eerst heel enthousiast zijn en daarna om een of andere reden toch afhaken."

De stap van een diploma biologie naar een eigen zaak in de tapijtindustrie is niet evident. Toch heeft Pieter Dewinter net dat parcours afgelegd. “Ik deed in het middelbaar Latijn-Wetenschappen. Daar heb ik nooit iets over ondernemen gehoord. Tot aan de unief een van de ‘proffen’ erop wees dat biologen veel vaardigheden hebben die in het bedrijfsleven van pas komen. Daardoor heb ik na die studie een jaartje management gevolgd bij Vlerick.”

Pas afgestudeerd ging Pieter aan de slag in loondienst bij Katoennatie. “Een groot bedrijf, heel ondernemend, maar toch ook een beetje een mastodont. Daarom stapte ik na 2,5 jaar over naar Sceentex, een kmo die zich bezighoudt met het bedrukken van onder andere tapijtjes. Aangezien mijn vader zijn hele carrière bij tapijtfabrikant Balta gewerkt heeft, groeide het idee om in deze sector iets op te starten. Nochtans was 2009 een dramatisch jaar voor de Vlaamse tapijtindustrie. Maar ik geloofde in mijn product: tapijtjes waar je een eigen boodschap, tekening of foto op kan aanbrengen.”

Problemen om aan financiering te geraken, kende hij niet. Pieter houdt zich voornamelijk met de commerciële kant bezig, de productie gebeurt bij een partnerbedrijf. “Ik ben wel nauw gaan samenzitten met een boekhouder om een realistisch businessplan op te stellen. Nu ik in de praktijk van het ondernemen sta, blijkt het soms moeilijk om dat plan te volgen. In het begin boek je meer tegenslagen dan successen. Klanten die eerst enthousiast waren, haken daarna om een of andere reden af. Daar moet je mee om kunnen gaan. Innovaties aan je processen worden ook niet altijd door alle partners gevolgd. Sommige distributieketens houden vast aan hun klassieke manier van werken. De zaken verlopen dus niet altijd zoals je het verwacht. Je mag je zeker niet verliezen in het idee dat je aanvankelijk van je onderneming had. Beter is om dat voortdurend te toetsen aan de realiteit.”

Ook de realiteit van een zelfstandige blijkt heel anders dan die van een werknemer. “Ik heb altijd een firmawagen gehad, met tankkaart. Als je zelfstandig wordt, besef je ineens hoe duur benzine is (lacht). Maar spijt heb ik niet. Ik werk zonder personeel, heb geen grote investeringen moeten doen en hou de kosten goed onder controle. Als de zaak failliet gaat, heb ik dan ook vooral tijd en energie verloren, een financiële kater zal ik er niet aan over houden. Maar zelfs al doe ik nog zo mijn best, problemen op de tapijtenmarkt kunnen me nog altijd de das omdoen. En dan? Ik zou het opnieuw proberen als zelfstandige. En andere jongeren met een businessidee desondanks aanraden om de sprong te wagen.”

(ks)