“Ik vind dat we van geluk mogen spreken dat zulke scholen er nog zijn.” (Glenn Claes, leerling in het zesde jaar Bakkerij in het Stedelijk Instituut voor Technische Beroepen Aarschot)

Nu bedrijven haast met elkaar op de vuist gaan om technische profielen binnen te halen, lijkt het niet meer dan logisch dat vooruitziende ouders hun kroost massaal het technisch onderwijs in sturen. Dat gebeurt echter niet, zegt Daniël Meynaerts, directeur van het Stedelijk Instituut voor Technische Beroepen Aarschot (SIBA). Zijn school geeft opleidingen in verwarmingstechnieken, carrosserie, bouw, hout, elektriciteit en bakkerij.

“Integendeel, bij ons zakt het aantal leerlingen zelfs, en dat is een algemene trend in het technisch en beroepsonderwijs. Vooral de ‘harde’ richtingen zoals de bouw krijgen klappen. Vandaar ook de noodkreet van al die bedrijven, natuurlijk: de vraag stijgt, maar de instroom wordt kleiner.”

Niet slim zijn

De reden waarom er niet meer jongeren voor een technische opleiding kiezen, laat zich snel uitleggen. “De perceptie van beroepsonderwijs is, ondanks alle campagnes, nog altijd zeer negatief”, zegt Meynaerts. “Die stempel van ‘beroeps’-onderwijs is er voor veel ouders te veel aan. Vaak denken ze dat je niet slim moet zijn om hier te studeren. Dat klopt natuurlijk niet. Doe maar eens een cv-ketel of airconditioner open: dat is één brok elektronica. Je moet écht wel weten waar je mee bezig bent als je zo’n ding wilt installeren of repareren.”

Die negatieve perceptie leidt ook tot het gevreesde watervalsysteem: leerlingen beginnen in het ASO, kunnen daar niet volgen, schakelen over op technisch onderwijs en als het daar niet lukt, wordt, als ‘laatste redmiddel’, maar naar het beroeps overgestapt. Gevolg: gefrustreerde jongeren die leermoe zijn en veel beter meteen naar het beroeps waren gegaan.

Fantastische jobkansen

“Dat is inderdaad het spijtige,” meent Meynaerts, “dat we op het laatst alleen nog de leerlingen krijgen uit dat watervalsysteem, die niet bewust voor een technische opleiding kozen. Ouders laten zich in de keuze van de school nog te veel leiden door wat de buren of hun vrienden wel niet zullen denken, in plaats van wat past voor hun kind.”

Wat die redenering zo mogelijk nog tragischer maakt, is dat de jobkansen van de SIBA-leerlingen ronduit fantastisch zijn. Meynaerts: “Zo ongeveer al onze leerlingen hebben zicht op een job. Het is natuurlijk een boutade, maar toch: als je hier afstudeert en je hebt geen baan, dan wil je gewoon niet werken.”

Chocolatier

Voor Glenn Claes, leerling in het zesde jaar Bakkerij in het SIBA, heeft dat watervalsysteem nooit een rol gespeeld. Hij koos vanaf dag één bewust voor deze studierichting. “Ik ben altijd heel graag met voeding bezig geweest,” vertelt hij, “en de echte beslissing om dit te gaan doen, is gevallen na een opendeurdag op het SIBA. Toen ik zag wat ze hier allemaal deden in de richting bakkerij was ik verkocht (lacht).”

Glenn leert op school brood, croissants, suikerstukken en marsepein maken, maar heeft er ook net een stage van vier maanden bij een bakker opzitten. Waarschijnlijk gaat hij na het afstuderen opnieuw in een bakkerij aan de slag. “Al ben ik ook aan het twijfelen over een zevende specialisatiejaar”, zegt hij. “Waarschijnlijk chocolatier of speciale broodtechnieken. Bij mijn klasgenoten zijn er ook heel wat die een eigen bakkerij willen openen.”

Als leerling van het SIBA kent Glenn de negatieve perceptie die rond de school hangt maar al te goed. En hij is de eerste om ze te weerleggen. “Ik heb hier een prima opleiding gehad van heel toffe leerkrachten en ik vind dat we eigenlijk van geluk mogen spreken dat zulke scholen er nog zijn. Ik ben heel tevreden dat ik naar het SIBA geweest ben. Als mijn kinderen later een beroep willen leren, stuur ik ze meteen naar hier.”

(fp)