Werken in coronacrisis: verpleegkundige Vanessa getuigt…

Wat houdt je job als verpleegkundige op de dienst intensieve zorgen in?

Vanessa: “De patiënten die op intensieve zorgen liggen, zijn meestal mensen die een zware pathologie hebben. Dat kan onder meer een hartpatiënt zijn die net een zware chirurgische ingreep heeft ondergaan, iemand die een beroerte heeft gehad of betrokken was in een ernstig verkeersongeval en vecht voor zijn leven. Als verpleegkundige volgen we de toestand van de patiënt nauwlettend op, dienen we de nodige zorg toe en houden we uiteraard de familie op de hoogte. De meesten onder ons werken in shiften van twaalf uur, wat soms toch behoorlijk pittig kan zijn.”

De laatste weken worden heel wat mensen opgenomen op intensieve zorgen door het coronavirus. Dat is bij jullie niet anders?

Vanessa: “Inderdaad. De dienst waar ik sta werd helemaal heringericht tot Covid-19-afdeling. Er liggen enkel en alleen patiënten die het coronavirus hebben opgelopen en die er heel erg aan toe zijn. Sommigen kunnen nog zelfstandig ademen, anderen worden beademd en in een kunstmatige coma gebracht. En het zijn zeker niet enkel ouderen. Zo heb ik al een man van in de veertig verzorgd. En mijn man – die op een andere dienst intensieve zorgen werkt – heeft een patiënt van tweeëndertig gehad. Dat maakt het toch wel zwaar.”

Heeft de coronacrisis jullie manier van werken beïnvloed?

Vanessa: “Absoluut. De meeste onder ons werken shiften van twaalf uur. Rond kwart na zeven ‘s morgens beginnen we, tot kwart voor acht ’s avonds. Maar de laatste tijd wordt weleens gevraagd om bij te springen. We verlaten de afdeling maar drie keer per dag, omdat we zuinig moeten omspringen met het beschermend materiaal dat we moeten dragen om patiënten en onszelf te beschermen. In de voormiddag om een luchtje te scheppen of snel even naar het toilet te gaan, ’s middags om te lunchen en dan nog een keer in de namiddag. Elke keer als je de dienst verlaat, moet je het mondmasker, de handschoenen en de beschermende schort in een speciale vuilnisbak gooien. Wat misschien nog het moeilijkste is? De eenzaamheid van de patiënten, want bezoek is momenteel niet toegelaten. Ik weet zelf wat het is als een familielid op intensieve zorgen ligt. Mijn man lag daar een paar jaar geleden in kunstmatige coma. En ik mocht hem wél nog bezoeken. Het is schrijnend om te zien. We proberen de familieleden wel goed op de hoogte te houden. Op de dienst is een soort callcenter ingericht, waar twee mensen de hele dag niets anders doen dan opvolgen hoe het met de patiënten gaat en bellen met hun geliefden om hen op de hoogte te houden. Voor het ganse team staan er gelukkig steeds psychologen ter beschikking voor als we het emotioneel zwaar zouden krijgen.”

Lijdt je privéleven onder de hele crisis?

Vanessa: “Na een werkdag ben ik compleet uitgeput. Gelukkig heb ik daar overdag weinig last van, dan stroomt de adrenaline door mijn lijf en blijf ik gaan. Maar als ik thuis ben, even heb kunnen ventileren en dan voor de televisie neerplof, gaat het licht wel uit (lacht). Mijn man en ik houden ook wat meer afstand. In het begin van de hele crisis verzorgde ik een patiënt die plots heel erg achteruitging. Corona, bleek achteraf. De kans was dus reëel dat ook ik besmet was. Toen heb ik wel tegen mijn man gezegd dat hij beter uit mijn buurt kon blijven. We sliepen zelfs apart. Mijn man werkt net als ik in de zorg, en het is nu echt niet het moment om uit te vallen…”

Zal de coronacrisis nog lang blijven nazinderen?

Vanessa: “Ik denk het wel. Sowieso op onze afdeling. De patiënten die op intensieve zorgen opgenomen worden, liggen meestal langer dan twee weken bij ons. Ook al worden over drie weken geen nieuwe patiënten meer opgenomen, dan zullen er nog een hele tijd patiënten bij ons kritische zorgen nodig hebben.”

Denk je dat – wanneer we het virus onder controle hebben – je job weer hetzelfde zal zijn als voorheen?

Vanessa: “Ik denk dat we nóg voorzichtiger zullen zijn. Nog sneller een mondmasker opzetten, de handen net iets vaker wassen. Eén ding is zeker: het team zal ongetwijfeld sterker dan ooit zijn. Dat voel je nu al. Iedereen is gelijk. Of je nu instaat voor het onderhoud, de logistiek of het hoofd van de afdeling bent, iedereen wordt gewaardeerd om zijn kwaliteiten. We spreken elkaar nu ook allemaal met de voornaam aan. Dat werkt een stuk vlotter en efficiënter.”

Welke goede raad zou je nog willen meegeven?

Vanessa: “Hou je aan de regels. Was je handen regelmatig, hou afstand van elkaar en blijf binnen als je niet buiten moet zijn. Je beschermt niet alleen jezelf, maar ook de mensen waar je ongelooflijk veel van houdt.”

• Verpleegkundigen zijn én blijven broodnodig! Bekijk volgende actuele vacatures en solliciteer vandaag nog...

(em)