Het Vakantiebesluit schrijft voor dat de wettelijke vakantie moet worden toegekend binnen de twaalf maanden die volgen op het einde van het vakantiedienstjaar. Wettelijke vakantiedagen kunnen dus niet worden overgedragen naar een volgend kalenderjaar. Dergelijke praktijk is in strijd met het Vakantiebesluit.

Geen recht op vakantiegeld

Vakantiedagen die niet werden opgenomen in de loop van het jaar vervallen dus op 31 december. Je riskeert bovendien ook het recht op vakantiegeld voor niet-opgenomen vakantiedagen te verliezen. Je kan alleen aanspraak maken op vakantiegeld voor niet-opgenomen vakantiedagen wanneer het voor je onmogelijk was, bijvoorbeeld door langdurige ziekte, om alle vakantiedagen op te nemen.

Als je vakantie had kunnen opnemen maar er de voorkeur aan gaf dit niet te doen, bijvoorbeeld omwille van de workflow of werkdruk, heb je evenmin recht op betaling van vakantiegeld voor deze niet-opgenomen vakantiedagen. Het staat de werkgever uiteraard vrij om je werklust te belonen door het overeenstemmende vakantiegeld toch te betalen. Technisch gezien, heeft de betaling dan het karakter van een uitzonderlijke premie.

Vrije keuze

Je werkgever wil wellicht vermijden dat hem verweten wordt dat hij jou zou belemmerd hebben vakantie te nemen. Een werkgever die het recht op vakantie niet respecteert, riskeert immers correctionele straffen. Deze vrees is nochtans overbodig wanneer hij kan aantonen dat hij je gewezen heeft op je vakantierechten. Het vakantiebesluit verbiedt een werkgever immers enkel het een werknemer onmogelijk te maken zijn recht op vakantie uit te oefenen. De werkgever moet de werknemer echter niet verplichten zijn vakantiedagen op te nemen. Verkiest een werknemer geen gebruik te maken van zijn recht op vakantie dan is dat zijn vrije keuze.

Nieuwe vakantieregeling

Het probleem waarmee je geconfronteerd wordt, zal zich in de toekomst wellicht minder stellen. Het wettelijke verbod vakantiedagen over te dragen, staat immers onder druk door twee arresten van het Hof van Justitie (de zaak Schultz-Hoff van 20 januari 2009 en de zaak Pereda van 10 september 2009). In beide gevallen oordeelde het Hof dat een nationale wetgeving die stelt dat een werknemer die ziek is tijdens de vakantieperiode, na zijn herstel zijn jaarlijkse vakantie niet kan nemen in een andere periode, in strijd is met de richtlijn 2003/88.

Dat betekent dat het recht op jaarlijkse vakantie niet mag vervallen aan het einde van het kalenderjaar, ook wanneer de werknemer met ziekteverlof is geweest en geen gebruik heeft kunnen maken van zijn recht op jaarlijkse vakantie. Het is dus wachten op een initiatief van de Belgische wetgever die om een veroordeling van Europa te vermijden, de vakantieregeling zal moeten wijzigen.

(Met dank aan Stijn Demeestere, advocaat bij Lydian).