Nadia Ruel: "Het begin was moeilijk. Ik sprak geen Nederlands en vond geen werk. Nu bedien ik zelfs de Nederlandstalige klanten."

Bijna 140 jaar nadat de Belgische apotheker Charles Delacre zijn eerste chocoladeatelier opende dichtbij de Grote Markt in Brussel, opent Delacre in dezelfde buurt zijn eerste boetiek. Nadia Ruel, 24 jaar jong en Canadese van oorsprong, maakt en bakt er artisanale koekjes.

Hoe komt een Canadese meester-banketbakker in België terecht?

Tijdens mijn omzwervingen door Europa heb ik een Belg leren kennen en in oktober vorig jaar heb ik besloten om te verhuizen. Dus niet mijn liefde voor koekjes of chocola, maar mijn liefde voor een Belg heeft me naar hier gebracht. Ik wilde hier heel graag werk vinden dat even interessant was als de job die ik in Québec had achtergelaten. Ik heb lang gezocht, maar het was niet gemakkelijk. Ik sprak geen woord Nederlands, enkel Frans en Engels. Tot ik deze functie zag.

En nu vul je je dagen met het bedenken en bakken van koekjes?

Ik ben ook gerant van de boetiek, zorg voor de bestellingen, de inventaris … En samen met de Grace, onze verkoopster, run ik de winkel. Eigenlijk zoeken we zelfs nog een derde medewerker. In onze boetiek vind je het koekjesassortiment dat je ook in de supermarkt kan kopen, maar klanten kunnen ook zelf een assortiment samenstellen. Wat de boetiek uniek maakt, is dat ik ter plaatse koekjes maak en bak die enkel hier verkrijgbaar zijn. Zoals de ‘cigarettes russes’, afgewerkt met verschillende soorten chocolade, noten, fruit … Ik volg de traditionele recepten, maar werk die ook samen met het Delacre-team verder uit. Voor de boetiek zijn deuren opende, heb ik heel wat tijd doorgebracht in het Delacre-labo.

Welke studies heb je gedaan om meester-banketbakker te worden?

Na het middelbaar onderwijs heb ik in Québec drie jaar restaurant- en voedingsmanagement gestudeerd. Tijdens mijn studies heb ik gewerkt in restaurants. Maar omdat ik altijd al geïnteresseerd ben geweest in patisserie, heb ik een specialisatiejaar gevolgd in Montréal. Daarna heb ik even bij een banketbakker gewerkt. Niet lang daarna ben ik naar Frankrijk getrokken om er in Bordeaux aan de slag te gaan bij een Franse banketbakker. Dat was een leerrijke periode. Ik heb er allerlei werk gedaan, maar vooral met chocolade gewerkt. Na mijn periode in Bordeaux heb ik enkele maanden rondgetrokken in Europa en Israël, een persoonlijke ontwikkelingsreis. Maar zelfs tijdens die omzwervingen is mijn aandacht voor het vak niet verslapt. Overal waar ik kwam, ging ik op zoek naar banketbakkerijen. Na die reis ben ik teruggekeerd naar Québec. Daar heb ik onmiddellijk werk gevonden in een chocolaterie.

Van waar komt je liefde voor koekjes en chocola?

Eén van de eerste smaken die ik heb leren kennen in mijn kindertijd was het zoete. Ik heb altijd graag gesnoept, en zo ben ik gepassioneerd geraakt door patisserie. Dat moet wel in dit beroep. Het vergt heel wat energie en is niet altijd goed betaald. Nu zit ik in een ideale situatie. Ik krijg voldoende vrijheid, inspraak en ben goed omringd. En ik hou gewoon ook enorm veel van het bereiden en het bakken. Ik vertrek wel van een recept, maar blijf experimenteren om mijn werk nog lekkerder te maken.

Voel je je al wat thuis in je werk en in België?

Het gaat beter en beter. Het begin was moeilijk. Ik vond geen werk en sprak de taal niet. Dat laatste is wel een probleem, want ik woon in Gent. Maar via Delacre heb ik twee weken Nederlandse les kunnen volgen in Spa en daar ben ik losgekomen. Ik kan me nu goed redden. Ik bedien nu ook de Nederlandstalige klanten in de winkel en ze begrijpen mij.

(kg)