"Om de zes pagina’s gastronomie te vullen, werd ik gekoppeld aan culinaire journalist Pieter Van Doveren. Vermits ik thuis was in stillevens en portretten, vond men mij de geknipte man voor de job. Het was toen al duidelijk dat nieuwsfotografie niet mijn ding was. Ik ben daar te traag voor."
"De foodfotografie was toen nog braakliggend terrein. Buiten de kookfiches in Libelle was er niets. In Nederland had je Avenue, dat heel voorzichtige pogingen deed om gerechten in beeld te brengen. Dat waren heel brave registraties. Het gerecht fotograferen op een bord, precies zoals de chef het heeft klaargemaakt, vond ik al snel te saai. Omdat het enkel draait om de creatie van een ander, ben je dan eerder reprograaf dan fotograaf."
"Gelukkig kreeg ik van de bladen die mij engageerden carte blanche om te experimenteren. Ik ging op zoek naar andere invalshoeken en manieren van belichting. Ik koos voor gestructureerde ondergronden en ontwikkelde nieuwe technieken, waarvoor ik de inspiratie in het buitenland haalde. Door met glasplaten te werken, kon ik heel verschillende sferen creëren. De ene keer een fris en broeierig licht, de andere keer intimistisch en barok."
"Het barokke licht haalde ik bij de Vlaamse Primitieven en de oude Hollandse meesters. Voor de lijnen en kleurschakeringen keek ik naar de abstracte doeken van Tapiès. Ook het wilde en ongeordende van Warhol probeerde ik naar culinaire beelden te vertalen. De schilderkunst beïnvloedde me méér dan andere fotografie."
"Omdat de culinaire wereld toen nog oerconservatief was, werd wat ik met eten deed soms als godslastering beschouwd. Dat leidde tot discussies. Ik heb veel geduld aan de dag moeten leggen om opdrachtgevers uit de voedingsindustrie mijn bedoelingen uit te leggen. Het duurde even voor ik hun vertrouwen won."
"Vandaag staat de foodfotografie helaas weer stil. Iedereen doet hetzelfde, terwijl ik me blijf afvragen of het toch nog anders kan. Dat is de reden waarom ik me momenteel een beetje uit het vak heb teruggetrokken. Ik doe dit jaar slechts één groot, internationaal project met Sergio Herman. Intussen kijk ik goed rond."
"In 2003 besloot ik mijn conceptuele aanpak ook in het uitgeven toe te passen. Ik startte de kleine uitgeverij Minestrone, opnieuw met als doel het verschil te maken. Een project als ‘De Brooddoos’ (boek vol brooddoos-tips, red.) heeft een verhaal en integreert verschillende media. Dat lijkt me interessanter dan het zoveelste gewone boekje over pakweg salades op de markt te gooien. Ik kom uit een familie van zelfstandigen. Het gevolg is, denk ik, dat ik over een gezonde mix van creatief buikgevoel en commerciële feeling beschik."
(pvd) – Foto: (ip)
Nog tot 5 juni loopt de tentoonstelling Hungry Eyes, met werk van Tony Le Duc, in het FotoMuseum in Antwerpen. Meer info: www.fotomuseum.be - www.minestrone.be
"Om de zes pagina’s gastronomie te vullen, werd ik gekoppeld aan culinaire journalist Pieter Van Doveren. Vermits ik thuis was in stillevens en portretten, vond men mij de geknipte man voor de job. Het was toen al duidelijk dat nieuwsfotografie niet mijn ding was. Ik ben daar te traag voor."
"De foodfotografie was toen nog braakliggend terrein. Buiten de kookfiches in Libelle was er niets. In Nederland had je Avenue, dat heel voorzichtige pogingen deed om gerechten in beeld te brengen. Dat waren heel brave registraties. Het gerecht fotograferen op een bord, precies zoals de chef het heeft klaargemaakt, vond ik al snel te saai. Omdat het enkel draait om de creatie van een ander, ben je dan eerder reprograaf dan fotograaf."
"Gelukkig kreeg ik van de bladen die mij engageerden carte blanche om te experimenteren. Ik ging op zoek naar andere invalshoeken en manieren van belichting. Ik koos voor gestructureerde ondergronden en ontwikkelde nieuwe technieken, waarvoor ik de inspiratie in het buitenland haalde. Door met glasplaten te werken, kon ik heel verschillende sferen creëren. De ene keer een fris en broeierig licht, de andere keer intimistisch en barok."
"Het barokke licht haalde ik bij de Vlaamse Primitieven en de oude Hollandse meesters. Voor de lijnen en kleurschakeringen keek ik naar de abstracte doeken van Tapiès. Ook het wilde en ongeordende van Warhol probeerde ik naar culinaire beelden te vertalen. De schilderkunst beïnvloedde me méér dan andere fotografie."
"Omdat de culinaire wereld toen nog oerconservatief was, werd wat ik met eten deed soms als godslastering beschouwd. Dat leidde tot discussies. Ik heb veel geduld aan de dag moeten leggen om opdrachtgevers uit de voedingsindustrie mijn bedoelingen uit te leggen. Het duurde even voor ik hun vertrouwen won."
"Vandaag staat de foodfotografie helaas weer stil. Iedereen doet hetzelfde, terwijl ik me blijf afvragen of het toch nog anders kan. Dat is de reden waarom ik me momenteel een beetje uit het vak heb teruggetrokken. Ik doe dit jaar slechts één groot, internationaal project met Sergio Herman. Intussen kijk ik goed rond."
"In 2003 besloot ik mijn conceptuele aanpak ook in het uitgeven toe te passen. Ik startte de kleine uitgeverij Minestrone, opnieuw met als doel het verschil te maken. Een project als ‘De Brooddoos’ (boek vol brooddoos-tips, red.) heeft een verhaal en integreert verschillende media. Dat lijkt me interessanter dan het zoveelste gewone boekje over pakweg salades op de markt te gooien. Ik kom uit een familie van zelfstandigen. Het gevolg is, denk ik, dat ik over een gezonde mix van creatief buikgevoel en commerciële feeling beschik."
(pvd) – Foto: (ip)
Nog tot 5 juni loopt de tentoonstelling Hungry Eyes, met werk van Tony Le Duc, in het FotoMuseum in Antwerpen. Meer info: www.fotomuseum.be - www.minestrone.be
Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Met 'De Ronde' heeft tv-maker Jan Eelen een zoveelste meesterwerk afgeleverd. Jobat vroeg hem naar zijn geheim. “Alles is te herleiden tot de speelplaats".
"Iedereen lijkt zich op tv te willen presenteren als een aangename sukkel. Daar doe ik niet aan mee", aldus acteur/theaterman Joost Vandecasteele in Jobat.
Peter Goossens, chef-kok van het Hof van Cleve en jurylid van 'Mijn Restaurant' op VTM, verklapt aan Jobat zijn beroepsgeheim. Koken is een harde stiel ...
"Ik heb mijn eigen stijl pas gevonden na mijn opleiding aan de kunstacademie. Ik kreeg op school heel wat opdrachten, waar ik op technisch vlak veel van opstak, maar die de ontwikkeling van een eigen stijl in de weg zaten. Er was duidelijk een gevecht gaande tussen wat ik leerde en wat ik niet kwijt wilde."
Verdomme, shit, doeme toch … In het woordenboek van je werk vind je die woorden wellicht niet snel terug. Toch kan het geen kwaad om soms eens goed te vloeken!
Wat moet je doen als je als ouder je kind tijdens de werkuren wil begeleiden naar het vaccinatiecentrum? En wat als je jezelf moet laten testen?
Met Freddy Van Malderen van VDAB Oost-Vlaanderen overlopen we enkele uitdagingen op het vlak van werk. “HR-afdelingen moeten meer door het venster kijken.”
Als er 10 dagen zijn die je nu al moet aankruisen, dan zijn het de volgende wel. Deze dagen in 2022 moet je niet werken wegens een officiële feestdag!
De vraag naar Expediteurs is gestegen. Maar wat doet een zo'n Expediteur precies? En hoeveel verdient hij/zij bruto per maand?
Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Peter Goossens, chef-kok van het Hof van Cleve en jurylid van 'Mijn Restaurant' op VTM, verklapt aan Jobat zijn beroepsgeheim. Koken is een harde stiel ...
"Iedereen lijkt zich op tv te willen presenteren als een aangename sukkel. Daar doe ik niet aan mee", aldus acteur/theaterman Joost Vandecasteele in Jobat.
Met 'De Ronde' heeft tv-maker Jan Eelen een zoveelste meesterwerk afgeleverd. Jobat vroeg hem naar zijn geheim. “Alles is te herleiden tot de speelplaats".
"Ik heb mijn eigen stijl pas gevonden na mijn opleiding aan de kunstacademie. Ik kreeg op school heel wat opdrachten, waar ik op technisch vlak veel van opstak, maar die de ontwikkeling van een eigen stijl in de weg zaten. Er was duidelijk een gevecht gaande tussen wat ik leerde en wat ik niet kwijt wilde."
Een ‘nee’ heb je, een ‘ja’ kun je krijgen. Goedbedoelde raad, maar om een ‘ja’ te krijgen, moet je soms toch wel wat onderhandelen. Hoe pak je het succesvol aan?
Heel wat mensen gaan ervan uit dat het voor buitenlanders die in België willen komen werken een makkie is. Maar klopt dat wel?
Vooral de laatste twee jaar was logistiek best een hectische sector. Maar je bent er door de grote vraag wel behoorlijk zeker van je job én salaris!
Wie regelmatig thuiswerkt in plaats van op kantoor, mag van zijn werkgever een (belastingvrije) onkostenvergoeding van 165 euro per maand krijgen.
Er zijn heel wat redenen waarom mensen van job willen veranderen én terugkeren. Wij zochten drie ervaringsdeskundigen op.